سرویس خبری Middle East Institute

توافق آتش‌بس بین اسرائیل و حماس که در ژانویه ۲۰۲۴ اعلام شد، پس از بیش از یک سال مذاکره به نتیجه رسید و با چالش‌های متعددی روبرو است. تغییرات در وضعیت امنیتی منطقه و دیپلماسی مستمر آمریکا با همکاران منطقه‌ای مانند مصر و قطر به این توافق کمک کرده است. همچنین همکاری غیرمنتظره بین دولت‌های بایدن و ترامپ در شکل‌گیری این توافق نقش داشته است. اجرای موفق توافق نیازمند مقابله با عوامل اخلال‌گر، بهبود امنیت و شرایط انسانی در غزه، و تعیین نقش‌ها و مسئولیت‌های شفاف است. این توافق به همکاری جدی تر و مستمر آمریکا و شرکای منطقه‌ای نیاز دارد تا به طور کامل عملی شود.

پس از سقوط رژیم اسد در سوریه، چالش‌های جدیدی در مدیریت انتقال قدرت به وجود آمد. سقوط سریع اسد نشان‌دهنده فروپاشی داخلی رژیم و تلاش‌های محدود بین‌المللی برای به رسمیت شناختن تغییرات در سوریه است. هیئت تحریر الشام (HTS) کنترل اوضاع دمشق را در دست گرفته، که این مسئله با برنامه‌های جامعه بین‌المللی، به ویژه سازمان ملل، در تعارض است. سقوط اسد همچنین جابه‌جایی توازن قدرت در خاورمیانه را به همراه داشت، به‌ویژه برای ایران که متحد خود را از دست داده است. ترکیه از این تغییرات سود برده و از رئیس‌جمهور جدید سوریه حمایت می‌کند. در این بین، ایالات متحده و اسرائیل نیز عملیات‌های نظامی خود را در منطقه ادامه داده‌اند. شرایط موجود نشانگر آغاز دوره‌ای از عدم‌اطمینان و تحولات جدید در ژئوپلیتیک منطقه است.

این مقاله به بررسی تقویت همکاری ایالات متحده و شرکا در مواجهه با چالش‌های ایران در منطقه خاورمیانه و فراتر از آن می‌پردازد. در نتیجه تحریم‌ها و فشارهای غرب، ایران و روسیه همکاری‌های خود را در حوزه‌های نظامی و اقتصادی گسترش داده‌اند که به ایران اجازه داده تا نفوذ خود را در منطقه دریای سیاه افزایش دهد. ایران در جنگ اوکراین نقش فعال داشته و سعی در پر کردن خلاهای قدرت در قفقاز جنوبی دارد. دو هدف راهبردی ایران شامل تقویت روابط با روسیه و بهبود دسترسی به بازار اروپا است. غرب با تحریم‌های هدفمند به گسترش نفوذ ایران پاسخ می‌دهد و بر ضرورت هماهنگی بیشتر میان آمریکا و اروپا در این زمینه تأکید دارد…