سرویس خبری Atlantic Council

در سال‌های اخیر، جهان با بی‌ثباتی و درگیری‌های بزرگ و نیابتی بیشتری نسبت به دوره پس از جنگ سرد مواجه شده است. قدرت‌های همچون روسیه، چین، ایران و کره شمالی متحد شده و معضلات منطقه‌ای را تشدید کرده‌اند. ایالات متحده به جای تقویت بازدارندگی، در واکنش به این تحولات ناکارآمد باقی مانده است. وضعیت کنونی بسیار شبیه به اواخر دهه ۱۹۳۰ است و نیازمند بازنگری اساسی در استراتژی امنیت ملی ایالات متحده برای بازگرداندن توازن‌های قدرت منطقه‌ای و جلوگیری از جنگ گسترده است. بازگشت به واقع‌گرایی و توجه به قدرت سخت و سیاست‌های ژئوپلیتیک ضروری است.

در دوره دوم ریاست جمهوری دونالد ترامپ، ایالات متحده باید تمرکز خود را بر بازسازی روابط اقتصادی با دیگر کشورها با توجه به امنیت ملی قرار دهد. با پایان یافتن دوران جهانی‌سازی بی‌قید و شرط، ایالات متحده و متحدانش باید به توسعه اتحادهای اقتصادی متکی بر منافع مشترک بپردازند. این امر شامل همکاری در بخش‌هایی مانند فناوری‌های پیشرفته، مواد معدنی حیاتی، و تولید دفاعی است. هماهنگی بازارهای مالی و استراتژی اقتصادی مشترک با اهداف مقابله با نفوذ چین و تقویت همکاری با جنوب جهانی نیز ضروری است. تعامل هدفمند با اتحادیه اروپا، ژاپن، بریتانیا و دیگر متحدان، برای شکل‌گیری اقتصادی جهانی جدید، حیاتی خواهد بود.

در روزنامه‌های اخیر، دونالد ترامپ به عنوان رئیس‌جمهور منتخب مطرح شده و به طور فعال به تعامل با رهبران جهانی پرداخته است، از جمله دعوت از شی جین‌پینگ به مراسم تحلیف. در زمینه سیاست خارجی، تیم ترامپ رویکردهای مختلفی را در قبال چین، ایران، اوکراین و ناتو در نظر گرفته است. از جمله بررسی گزینه‌های حمله نظامی به ایران به دلیل ضعف فعلی این کشور، و درخواست از اروپا برای افزایش مشارکت در دفاع از اوکراین. همچنین، بر لزوم افزایش مخارج دفاعی اعضای ناتو تأکید شده است. این اقدامات نشانه‌ای از تأثیرگذاری و رویکرد منحصربه‌فرد ترامپ پیش از آغاز دوره دوم ریاست جمهوری‌اش است.

انتخاب دونالد ترامپ زمینه‌ساز تلاش‌هایی برای توافق صلح بین روسیه و اوکراین شده است، که نتیجه آن می‌تواند نظم امنیتی جهانی را تغییر دهد. پس از جنگ جهانی دوم، ایالات متحده نقش کلیدی در حفظ ثبات جهانی داشته است، اما غفلت دموکراسی‌ها از تعهدات دفاعی‌شان به خودکامه‌هایی مانند روسیه شجاعت بیشتری برای چالش با نظم موجود داده است. اوکراین در مرکز این تنش‌ها قرار دارد و مقاومتش نشان‌دهنده موفقیت در ساخت یک جامعه دموکراتیک است، با وجود فشارهای روسیه برای کنترل دوباره. جاه‌طلبی‌های مسکو برای تغییر نظام جهانی و حمایت از خودکامه‌ها باعث نگرانی است، که این امر می‌تواند امنیت جهانی را به خطر اندازد. واکنش قاطع غرب می‌تواند جلوی این چالش‌ها را بگیرد و پیامی قوی در برابر تجاوز بین‌المللی ارسال کند.

شاخص آزادی شورای آتلانتیک نشان‌دهنده کاهش جهانی آزادی و دموکراسی است، و از سال ۲۰۱۹، به‌ویژه آزادی سیاسی به شدت کاهش یافته است. حمایت از دموکراسی برای ایالات متحده مهم است، زیرا دموکراسی‌ها معمولاً کمتر به جرم و تروریسم بین‌المللی دامن می‌زنند و شرکای تجاری مطمئن‌تری محسوب می‌شوند. همچنین نگه‌داری از دموکراسی، نقش ایالات متحده را در برابر رقبای خودکامه مانند چین و روسیه تقویت می‌کند. حتی با وجود رکود دموکراسی جهانی، حمایت و کمک به دموکراسی ضروری باقی می‌ماند، و مطالعات نشان می‌دهند که استفاده از کمک‌های خارجی می‌تواند فرایند دموکراسی‌سازی در مناطق مختلف را تقویت کند.

در تحولی چشمگیر در جنگ داخلی سوریه، بشار اسد از کشور فرار کرده و کنترل دمشق به دست گروه‌های شورشی افتاده است. این تغییر قدرت پیامدهای گسترده‌ای در خاورمیانه و جهان دارد و نیازمند مداخله بین‌المللی برای جلوگیری از هرج و مرج است. هیئت تحریر الشام (HTS)، که اکنون در مذاکرات انتقال قدرت نقش دارد، به عنوان سازمانی تروریستی شناخته می‌شود و نگرانی‌هایی در مورد حکمرانی این گروه وجود دارد. قدرت‌های منطقه‌ای مانند ایران، روسیه و دولت‌های خلیج فارس واکنش‌های متفاوتی به این تحولات نشان داده‌اند، در حالی که ترکیه به عنوان کشوری با استراتژی موفق در قبال سوریه شناخته می‌شود. تثبیت اوضاع نیازمند همکاری و گفت‌و‌گو بین قدرت‌های منطقه‌ای و بین‌المللی است.

آینده جنگ اسرائیل و حماس – و آنچه ایالات متحده باید در مورد آن انجام دهد نوشته داگ لیورمور یحیی سنوار، رهبر سابق حماس که

دو سال پس از مرگ غم‌انگیز مهسا امینی، جامعه خلاق ایران به نیرویی مهم در مبارزه برای حقوق بشر و آزادی‌های اساسی تبدیل شده است. هنرمندان ایرانی با آثار تاثیرگذار خود و فعالیت‌های برجسته، همواره در معرض پیگرد سیاسی قرار دارند. به رسمیت شناختن جهانی نیاز است تا از این هنرمندان به عنوان مدافعان حقوق بشر حمایت شود. با وجود سرکوب شدید، هنرمندان همچنان به بیان اعتراضات خود از طریق هنر ادامه می‌دهند و صداهای مقاومت در برابر رژیم را تقویت می‌کنند