سرویس خبری Atlantic Council

الهه توکلیان تجربه‌های شخصی‌اش را از اعتراضات در ایران و چالش‌هایی که با آن مواجه بوده، به اشتراک می‌گذارد. او از وضعیت مردم و خواسته‌هایشان برای حقوق و آزادی صحبت می‌کند و انتقاد می‌کند که جامعه بین‌المللی، به ویژه ایالات متحده، به اندازه کافی از مردم ایران حمایت نمی‌کند و صرفاً به محکوم کردن اکتفا می‌کند. توکلیان بر اهمیت اتحاد و همبستگی ایرانیان به‌ویژه در خارج از کشور تأکید می‌کند و بیان می‌کند که نسل جدید ایران آگاه‌تر و شجاع‌تر است. او همچنین به مشکلاتی ناشی از نفوذ ارتش سایبری جمهوری اسلامی و نیاز به یکپارچگی بیشتر بین معترضین می‌پردازد.

در طی شش سال گذشته، کشورهای خلیج فارس تلاش کردند روابط خود را با رژیم بشار اسد در سوریه عادی‌سازی کنند و برخی سفارت‌های خود در دمشق را بازگشایی کردند. این اقدام به دلیل نگرانی از افزایش نفوذ ایران در منطقه و هزینه‌های استراتژیک انزوای اسد صورت گرفت. با سقوط ناگهانی رژیم اسد و فرارش به مسکو، کشورهای خلیجی که او را حمایت می‌کردند، در تلاش برای استفاده از این فرصت به منظور تأثیرگذاری بر آینده سوریه هستند. ترکیه نیز به عنوان بازیگری با نفوذ در سوریه، در حال برجسته شدن است؛ با این حال، همکاری با کشورهای خلیج فارس می‌تواند به بازسازی سوریه مشروعیت و منابع مالی مورد نیاز را فراهم کند. در همین حال، قطر نقشی کلیدی در تحولات اخیر داشته و نپذیرفت که روابط خود را با اسد عادی‌سازی کند. سقوط اسد فرصتی برای کشورهای خلیج و دولت ترامپ فراهم می‌کند تا نفوذ ایران را در منطقه کاهش دهند و از روند سیاسی جدید در سوریه حمایت کنند.

در دسامبر، نیروهای مخالف سوریه دمشق را از کنترل بشار اسد خارج کردند، که فرصتی برای بازسازی یک نظام دموکراتیک در سوریه به وجود آورده است. ایالات متحده می‌تواند با به رسمیت شناختن دیپلماتیک دولت جدید، ارائه کمک‌های بشردوستانه و کاهش تدریجی تحریم‌ها بر HTS به این گذار کمک کند. HTS، که سابقاً با القاعده مرتبط بود، مواضع خود را معتدل‌تر کرده و آماده همکاری با جامعه بین‌المللی است. تعامل با HTS و نیروهای دموکراتیک سوریه می‌تواند به ترویج ثبات و کاهش نفوذ ایران و روسیه در منطقه کمک کند. سانا سکری تأکید دارد که ایالات متحده باید به‌سرعت اقدام کند تا جهت آینده سیاسی سوریه را شکل دهد.

کمیسیون اروپا به رهبری اورسولا فون در لاین در حال توسعه مصالحه‌هایی در زمینه‌های جدید سیاست اقتصادی مانند غربالگری سرمایه‌گذاری برون‌مرزی است. پاریس بر این باور است که تقلید از رویکردهای ملی آمریکا غیرسازنده است و بر فرایند مبتنی بر کمیته برای نتایج بهتر تأکید دارد. همکاری فرانسه و اتحادیه اروپا در حیطه‌هایی مانند تجارت و امنیت اقتصادی ادامه دارد، و وزارت اقتصاد و دارایی و وزارت امور خارجه فرانسه به مشارکت در شکل‌دهی این سیاست‌ها می‌پردازند. ابزارهای سیاست اقتصادی اتحادیه اروپا، مانند سازوکار تنظیم مرزی کربن، به تدریج تاثیرات گسترده‌ای بر روابط اقتصادی جهانی خواهند داشت. هماهنگی قوی بین وزارتخانه‌های فرانسوی و اتحادیه اروپا برای مقابله با فشارهای اقتصادی خارجی و حفظ استقلال اقتصادی فرانسه ضروری است.

سقوط رژیم بشار اسد ارتباطات جزئی چین با سوریه را تحت‌تأثیر قرار نمی‌دهد زیرا این روابط پیش از این هم معنی‌داری خاصی نداشتند. حمایت چین از اسد بیشتر به دلیل نگرانی‌های امنیتی، از جمله فعالیت مبارزان اویغور در سوریه، بوده است. با کاهش قدرت متحدان کلیدی چین، روسیه و ایران، نگرانی‌هایی برای پکن ممکن است ایجاد شود. با این حال، روابط اقتصادی چین با کشورهای مهم خاورمیانه، نظیر کشورهای شورای همکاری خلیج فارس و مصر، همچنان استوار و بدون تغییر باقی خواهد ماند.

پس از خروج ناگهانی بشار الاسد، سوریه با یک انتقال بزرگ روبرو است که پایانی بر آغاز جنگ داخلی می‌باشد. این کشور در طول تاریخ خود با بی‌ثباتی سیاسی و تنش‌های قومی و مذهبی روبرو بوده است. علیرغم تلاش‌ها برای ایجاد ثبات، سوریه به دلیل سیاست‌های استبدادی خانواده اسد و تأثیر استعماری فرانسه و بریتانیا دچار مشکلات عمیق‌تری شده است. هم‌اکنون، با عزل اسد، گروه‌های مختلف داخلی و قدرت‌های خارجی درصدد تعیین سرنوشت آینده سوریه هستند، و احتمال دارد که این نقاط عطف تنها پایانی بر یک مرحله از جنگ داخلی باشد. قدرت‌گیری احتمالی هیئت تحریر الشام (HTS)، منطقه و روابط با کشورهایی مانند ایران، اسرائیل، ترکیه و کشورهای خلیج فارس را تحت تأثیر قرار خواهد داد.

در سال‌های اخیر، جهان با بی‌ثباتی و درگیری‌های بزرگ و نیابتی بیشتری نسبت به دوره پس از جنگ سرد مواجه شده است. قدرت‌های همچون روسیه، چین، ایران و کره شمالی متحد شده و معضلات منطقه‌ای را تشدید کرده‌اند. ایالات متحده به جای تقویت بازدارندگی، در واکنش به این تحولات ناکارآمد باقی مانده است. وضعیت کنونی بسیار شبیه به اواخر دهه ۱۹۳۰ است و نیازمند بازنگری اساسی در استراتژی امنیت ملی ایالات متحده برای بازگرداندن توازن‌های قدرت منطقه‌ای و جلوگیری از جنگ گسترده است. بازگشت به واقع‌گرایی و توجه به قدرت سخت و سیاست‌های ژئوپلیتیک ضروری است.

در دوره دوم ریاست جمهوری دونالد ترامپ، ایالات متحده باید تمرکز خود را بر بازسازی روابط اقتصادی با دیگر کشورها با توجه به امنیت ملی قرار دهد. با پایان یافتن دوران جهانی‌سازی بی‌قید و شرط، ایالات متحده و متحدانش باید به توسعه اتحادهای اقتصادی متکی بر منافع مشترک بپردازند. این امر شامل همکاری در بخش‌هایی مانند فناوری‌های پیشرفته، مواد معدنی حیاتی، و تولید دفاعی است. هماهنگی بازارهای مالی و استراتژی اقتصادی مشترک با اهداف مقابله با نفوذ چین و تقویت همکاری با جنوب جهانی نیز ضروری است. تعامل هدفمند با اتحادیه اروپا، ژاپن، بریتانیا و دیگر متحدان، برای شکل‌گیری اقتصادی جهانی جدید، حیاتی خواهد بود.

در روزنامه‌های اخیر، دونالد ترامپ به عنوان رئیس‌جمهور منتخب مطرح شده و به طور فعال به تعامل با رهبران جهانی پرداخته است، از جمله دعوت از شی جین‌پینگ به مراسم تحلیف. در زمینه سیاست خارجی، تیم ترامپ رویکردهای مختلفی را در قبال چین، ایران، اوکراین و ناتو در نظر گرفته است. از جمله بررسی گزینه‌های حمله نظامی به ایران به دلیل ضعف فعلی این کشور، و درخواست از اروپا برای افزایش مشارکت در دفاع از اوکراین. همچنین، بر لزوم افزایش مخارج دفاعی اعضای ناتو تأکید شده است. این اقدامات نشانه‌ای از تأثیرگذاری و رویکرد منحصربه‌فرد ترامپ پیش از آغاز دوره دوم ریاست جمهوری‌اش است.

انتخاب دونالد ترامپ زمینه‌ساز تلاش‌هایی برای توافق صلح بین روسیه و اوکراین شده است، که نتیجه آن می‌تواند نظم امنیتی جهانی را تغییر دهد. پس از جنگ جهانی دوم، ایالات متحده نقش کلیدی در حفظ ثبات جهانی داشته است، اما غفلت دموکراسی‌ها از تعهدات دفاعی‌شان به خودکامه‌هایی مانند روسیه شجاعت بیشتری برای چالش با نظم موجود داده است. اوکراین در مرکز این تنش‌ها قرار دارد و مقاومتش نشان‌دهنده موفقیت در ساخت یک جامعه دموکراتیک است، با وجود فشارهای روسیه برای کنترل دوباره. جاه‌طلبی‌های مسکو برای تغییر نظام جهانی و حمایت از خودکامه‌ها باعث نگرانی است، که این امر می‌تواند امنیت جهانی را به خطر اندازد. واکنش قاطع غرب می‌تواند جلوی این چالش‌ها را بگیرد و پیامی قوی در برابر تجاوز بین‌المللی ارسال کند.