نرگس محمدی، برنده ایرانی جایزه صلح نوبل سال ۲۰۲۳ ، زندگینامه خود را منتشر خواهد کرد و در حال کار بر روی کتابی درباره زنانی است که مانند او به اتهامات سیاسی محکوم شده اند, او در مصاحبه ای که روز پنجشنبه منتشر شد، گفت.
“من زندگینامه خود را به پایان رساندهام و قصد دارم آن را منتشر کنم. من در حال نوشتن کتاب دیگری در مورد تجاوز و آزار جنسی علیه زنان بازداشت شده در ایران هستم. محمدی ۵۲ ساله به مجله فرانسوی Elle گفت: امیدوارم به زودی ظاهر شود.
این فعال حقوق بشر طی یک دوره سه هفته ای آزادی موقت از زندان به دلایل پزشکی پس از انجام عمل جراحی استخوان با مصاحبه کنندگان خود به زبان فارسی صحبت کرد.
محمدی طی ۲۵ سال گذشته بارها و بارها از نوامبر ۲۰۲۱ به زندان افتاده است, به دلیل محکومیتهای مربوط به هواداری او از پوشیدن اجباری حجاب برای زنان و مجازات اعدام در ایران.
ش در زندان بدنام اوین در تهران نگهداری شده که عوارض جسمی از خود به جای گذاشتهاست.
“«بدن من ضعیف شده، راست است، پس از سه سال بازداشت متناوب… و امتناعهای مکرر از مراقبت که مرا به طور جدی آزمایش کرده اند، اما ذهن من از فولاد است»,” محمدی گفت.
محمدی گفت که ۷۰ زندانی در بند زنان اوین “از همه اقشار جامعه، در همه سنین و در همه اقوال سیاسی” از جمله روزنامه نگاران، نویسندگان، وجود دارد, فعالان حقوق زنان و افرادی که به خاطر دینشان مورد آزار و اذیت قرار گرفتهاند.
محمدی گفت: یکی از رایج ترین “ابزار شکنجه” انزوا است که یک سلول را با ۱۳ زندانی دیگر به اشتراک می گذارد.
“«جایی است که زندانیان سیاسی میمیرند». من شخصا موارد شکنجه و خشونت جنسی جدی علیه زندانیان دیگرم را مستند کرده ام.”
با وجود عواقب سخت، هنوز هم اعمال مقاومت توسط زندانیان وجود دارد.
“به تازگی، ۴۵ نفر از ۷۰ زندانی در اعتراض به احکام اعدام پخشان عزیزی و واریس مرادی،” دو فعال حقوق زنان کرد که در زندان هستند، گرد هم آمدند, گفت.
اعمال کوچک سرپیچی – مانند سازماندهی تحصن ها – می تواند آنها را به تلافی هایی مانند منع شدن از بازدید از ساعت ها یا دسترسی به تلفن برساند.
او همچنین گفت که صحبت با خبرنگاران احتمالا “تجاوز جدید” او را به همراه خواهد داشت و او هدف پیگردهای اضافی و محکومیت “تقریبا هر ماه” قرار گرفته است”.
“این یک چالش برای ما زندانیان سیاسی است که برای حفظ ظاهر عادی مبارزه کنیم، زیرا این امر در مورد نشان دادن شکنجه گران ما است که آنها قادر نخواهند بود به ما برسند, محمدی گفت: برای اینکه ما را بشکنند.
او افزود که در طول آزادی موقت خود “گناه کرده است که بازداشت شدگان همکار من را پشت سر گذاشته اند” و “بخشی از (او) هنوز در زندان است”.
اما پذیرش او در خارج – از جمله زنانی که از پوشیدن حجاب اجباری خودداری می کردند – به این معنی بود که محمدی “احساس می کند که آزادی چیست، آزادی حرکت بدون اسکورت دائمی توسط نگهبانان, بدون قفل و پنجره های بسته “- و همچنین این که “زن، زندگی، جنبش آزادی هنوز زنده است”.
او به اعتراضات سراسری که پس از مرگ مهسا امینی در سپتامبر ۲۰۲۲ رخ داد اشاره کرد.
امینی، یک کرد ۲۲ ساله ایرانی، به اتهام نقض قانون لباس ایران برای زنان دستگیر شد.
صدها نفر از جمله دهها نفر از پرسنل امنیتی در اعتراضات سراسری ماههای بعدی کشته شدند و هزاران نفر از تظاهرکنندگان بازداشت شدند.
پس از اینکه محمدی جایزه صلح نوبل سال گذشته را دریافت کرد، دو فرزندش این جایزه را از طرف او جمع آوری کردند.
وزارت خارجه آمریکا ماه گذشته وضعیت محمدی را “عمیقا نگران کننده” خواند”.
“ودانت پاتل، سخنگوی وزارت امور خارجه گفت: “وضعیت رو به وخامت او نتیجه مستقیم سوء استفاده هایی است که او به دست رژیم ایران تحمل کرده است”، ودانت پاتل، سخنگوی وزارت امور خارجه، خواستار “فوری و بی قید و شرط” او شد” انتشار.
