متحده، بر همین احساس تکیه خواهد کرد. ترامپ متعهد شده که از مخالفان خود انتقام بگیرد و از “دزدی بزرگ” که ادعا می‌کند باعث از دست رفتن منصبش در سال ۲۰۲۰ و محکومیت‌های کیفری او شده، ناراضی است. هیچ نگرانی درباره سن، توطئه، تعصب یا شایستگی مانع از این نشده که اکثریت آمریکایی‌ها خواستار پیروزی مجدد او باشند.
چه باید از این نتیجه برداشت کرد؟ نه چندان برای آمریکا، بلکه برای آمریکا در جهان؟
از همکارانم در مؤسسه لویی، سوزانا پاتون، مگ کین و ریچارد مک‌گرگور، نظر اولیه‌شان را خواسته‌ام. همچنین شاشانک جوشی، سردبیر دفاعی مجله اکونومیست که این هفته مهمان مؤسسه لویی در استرالیاست. بیایید با او شروع کنیم.
شاشانک جوشی، سردبیر دفاعی، اکونومیست:
“با بازگشت دونالد ترامپ به کاخ سفید، سیاست خارجی آمریکا، اقتصاد جهانی و سیاست بین‌الملل در مسیری از تلاطم جدی قرار خواهند گرفت. پیامدها حتی پیش از مراسم تحلیف ترامپ در ۲۰ ژانویه احساس خواهد شد.
اقتدار از جو بایدن کاسته خواهد شد زیرا ریاست‌جمهوری او وارد دوره‌ای از بی‌حرکتی می‌شود. کشورها شروع خواهند کرد به اقدام کردن با توجه به آنچه انتظار می‌رود رخ دهد. به عنوان مثال، اسرائیل ممکن است حملات خود به ایران را افزایش دهد، با اطمینان از اینکه ترامپ از آن حمایت خواهد کرد. رهبران اروپایی مجبور خواهند شد بودجه دفاعی خود را به شدت افزایش دهند تا در صورت قطع کمک‌های ترامپ به اوکراین، بتوانند آن کشور را مسلح نگه دارند. شرکای تجاری بزرگ آمریکا در اروپا و آسیا خود را برای تعرفه‌های عظیمی که ترامپ وعده داده است، آماده خواهند کرد.
در سال‌های اخیر، سیستم بین‌المللی تحت فشارهای فزاینده‌ای قرار گرفته است و سطح درگیری‌ها افزایش یافته، کشورها خطوط قرمزی را که یک‌بار تصور می‌شد نباید از آنها عبور کنند، زیر پا می‌گذارند و در برابر ائتلاف‌های گذشته خود احتیاط می‌کنند. بازگشت ترامپ به معنای این است که این روند اکنون تسریع خواهد شد.”
سوزانا پاتون، مدیر برنامه آسیای جنوب شرقی:
“بیشتر کشورهای جنوب شرق آسیا در برابر بازگشت ترامپ عمل‌گرایانه برخورد خواهند کرد. بسیاری در حال حاضر آمریکا را به عنوان یک شریک دوردست‌تر می‌بینند و احتمالاً انتظار تاثیر عمده‌ای بر روابط دو جانبه خود با ایالات متحده نخواهند داشت.
مانند دیگران، دیدگاه‌های آنها نسبت به ترامپ بستگی به مدیریت چین و تجارت خواهد داشت. مواجهه کنترل‌نشده با چین که خطر منازعه را افزایش می‌دهد، یا حفاظت‌گرایی تجاری شدیدتر، می‌تواند موقعیت آمریکا را در این منطقه تضعیف کند.
در درازمدت، ترامپ که آشکارا معامله‌گر و غیرقابل‌پیش‌بینی است، تصورات درباره اعتبار و پایداری آمریکا در منطقه را خدشه‌دار خواهد کرد و این یک پیروزی نرم‌افزاری برای چین خواهد بود.
فیلیپین که بیشترین هزینه را بر روی اتحاد با آمریکا در دوران بایدن کرده است، بیشترین زیان را خواهد دید. عدم پشتیبانی از مانیل اگر بابت ادعاهای چین در دریای جنوب چین بیشتر تحت فشار قرار گیرد، فشار زیادی بر اتحاد وارد خواهد کرد.”
مگ کین، پژوهشگر ارشد برنامه جزایر اقیانوس آرام:
“در جزایر اقیانوس آرام، بسیاری از نبود جاه‌طلبی و اقدامات جهانی در زمینه تغییرات اقلیمی ضربه دیگری احساس خواهند کرد. شعار تبلیغاتی ترامپ برای استفاده بیشتر از منابع نفتی که ایالات متحده را به عنوان دومین تولید کننده بزرگ گازهای گلخانه‌ای تبدیل می‌کند، برای جزایر کوچکی که با تهدیدات وجودی مواجه‌اند، آسیب‌زننده است.
تردید او درباره ارزش نهادهای چندجانبه‌ای که به پیشبرد توسعه منطقه‌ای کمک می‌کنند نیز نگران‌کننده خواهد بود، برای مثال، کنوانسیون تسهیلات توسعهٔ ملل متحد، سازمان بهداشت جهانی و بانک‌های چندجانبه.
در اقیانوس آرام شمالی، جایی که ایالات متحده با کشورهای وابسته قراردادهای مشارکتی به ارزش نزدیک به ۹۰۰ میلیون دلار طی ۲۰ سال آینده منعقد کرده، این قراردادها محکم است. اما اگر تنش‌ها با چین افزایش یابد، این منطقه به دلیل تسهیلات نظامی آمریکایی با اهمیت استراتژیک احساس خطر خواهد کرد.
برای بقیهٔ منطقهٔ اقیانوس آرام، روابط دو جانبه محدود اما رو به رشد است و بعید است ترامپ مسیر را تغییر دهد. پس‌اندازها جزئی خواهند بود و حضور بیشتر در این منطقه استراتژیک روز به روز اهمیت بیشتری پیدا خواهد کرد.”
ریچارد مک‌گرگور، پژوهشگر ارشد شرق آسیا:
“همان‌طور که دولت استرالیا مجبور به همکاری با دونالد ترامپ است، رهبران چین، ژاپن و کره جنوبی نیز باید این وضعیت را بپذیرند. هیچ‌کس به آن خوش‌بین نیست.
چین بیشتر از همه نگران غیرقابل پیش‌بینی بودن ترامپ خواهد بود. ایده قدیمی که ترامپ معامله‌گر است و ممکن است حاضر به انجام معاملات شود، جذابیت خود را در چین از دست داده است. پکن می‌داند که او ممکن است پیشنهاداتی ارائه کند، اما هیچ اعتمادی وجود ندارد که به آنها پایبند باشد. از این نظر، ترامپ شبیه خود پکن است – یک معامله فقط یک مرحله میانی است به مذاکرات بیشتر، نه یک نقطه پایان از هر نوع. کارت ویزیت بزرگ هنوز تایوان باقی مانده است – هم در آنچه چین برای فشار بر جزیره انجام می‌دهد و هم در اینکه ترامپ چگونه ممکن است واکنش نشان دهد.
ژاپن و کره جنوبی هر یک انتظار دارند تحت فشار قرار گیرند که مبلغ بیشتری برای نیروهای آمریکایی مستقر در خاک خود پرداخت کنند. اما ممکن است یک روزنه امید برای آنها وجود داشته باشد، اگر غیرقابل‌پیش‌بینی بودن ترامپ بتواند پکن را در توازن نگه دارد. هیچ‌یک از کشورها نمی‌توانند به تنهایی با چین مقابله کنند و به هر حال، چه کسی در کاخ سفید باشد، به آمریکا نیاز دارند.”
