در حالی که متحدین ناتو سعی در تقویت پایگاه‌های صنعتی دفاعی خود دارند، کشورهایی مانند چین و روسیه به طور چشمگیری از آن‌ها پیشی گرفته‌اند و همکاری نظامی بیشتری با ایران و کره شمالی دارند که این امر بر فوریت این امر تأکید می‌کند. متحدین ناتو باید در تقویت پایگاه صنعتی دفاعی خود اولویت دهند و متحدین و شرکای خود را در یک اکوسیستم فرا اقیانوس اطلس ادغام کنند تا نوآوری آن‌ها را تقویت کرده، قدرت بازدارندگی را افزایش داده و توانمندی‌ها را به دست جنگجویان متحد می‌رساند.
با توجه به این موضوع، شورای آتلانتیک با همکاری وزارت دفاع هلند، SpaceNed و صنایع دفاعی و امنیتی هلند، کنفرانسی دو روزه در سفارت پادشاهی هلند برگزار کرد و بیش از یکصد نفر از رهبران صنعت دفاعی را با مقامات دولتی ایالات متحده و هلند، کارشناسان برتر و دیگر ذینفعان کلیدی گرد هم آورد تا اهمیت تسریع نوآوری دفاعی فرا اقیانوس اطلس در دوران رقابت استراتژیک را بررسی کنند. همان‌طور که معاون دریاسالار یان ویلم هارتمن، مدیر تسلیحات ملی وزارت دفاع پادشاهی هلند، به طرز مناسبی در طول کنفرانس بیان کرد، “اگر با هم می‌جنگیم، باید با هم نوآوری و تولید کنیم.” بسیاری از گفتگوها در طول این کنفرانس به بررسی مسیر آینده برای همکاری متحدین پرداخته است. در اینجا برخی از نکات مهم آمده است.
تقویت: اتخاذ استراتژی بازدارندگی از طریق تولید
موضوع اصلی در طول کنفرانس نیاز متحدین و شرکا به افزایش تولید صنعت دفاعی خود با اولویت بر زنجیره‌های تأمین مقاوم و تغییر رویکرد به سمت تمرکز بر تولید انبوه تجهیزات اساسی نظامی برای حفظ عملیات طولانی‌مدت بود، با تأکید بر کمیت بیش از ویژگی‌های تکنولوژیک. هر دو اولویت نیازمند تعهد قابل توجه متحدین برای تولید به همان سرعت و وسعت مانند دشمنان هستند.
عملی‌سازی ائتلاف‌سازی: زنجیره‌های تأمین مقاوم لازمه ایجاد بازدارندگی از طریق تولید هستند. به این منظور، اتحادیه باید در اولویت قرار دادن تولید مشترک قطعات نظامی اساسی و دیگر فناوری‌های دو منظوره، مانند مواد خام کمیاب، تمرکز کند که برای تولید نیمه رساناهای پیشرفته و زیرمجموعه‌های نظامی مانند نیتروسلولز که برای تولید مهمات استفاده می‌شود، حیاتی است. متحدین و شرکای ناتو باید با ایجاد افزونگی در سراسر زنجیره‌های تأمین حیاتی، اطمینان حاصل کنند که تولید و لجستیک دفاعی به راحتی مختل نمی‌شوند و می‌توانند با سرعت و وسعت تکرار شوند.
شروع به ساخت انبوه از امروز: از مهمات تا سیستم‌های قابل انهدام، مانند وسایل نقلیه بدون سرنشین، اتحادیه باید سرمایه‌گذاری در افزایش سریع تولید این توانمندی‌های حیاتی را انجام دهد تا اطمینان حاصل کند جنگجویان از توانمندی‌های لازم برای جنگ فرسایشی برخوردارند. یکی از راه‌های دستیابی به انبوهی منابع، تجمیع منابع برای تأمین مشترک توانمندی‌های مورد نیاز است، مانند برنامه عمل به پشتیبانی تولید مهمات اتحادیه اروپا. تأکید بیشتر بر تولید و مونتاژ مشترک اتحادیه را با توانمندی‌های لازم برای بازدارندگی دشمنان تجهیز خواهد کرد.
هوشمند: میدان‌های جنگ آینده در آزمایشگاه‌ها پیروز خواهد شد
گفتگوهایی که در طول دو روز کنفرانس انجام شد، اهمیت تدوین استراتژی‌ای که از لبه نوآوری اتحادیه استفاده می‌کند و هدف آن قوی‌تر و هوشمندتر کردن نیروهای ناتو است را شفاف ساخت. متحدین باید در رقابت نوآوری در حوزه‌های نوظهوری مانند فضای سایبری و فضایی پیشرو باشند، در حالی که ادغام فناوری‌های جدید در توانمندی‌های نظامی را به‌طور یکپارچه انجام می‌دهند.
جستجو به دنبال راه‌حل‌های فناوری‌محور در بخش خصوصی: متحدین و شرکا باید راه‌حل‌های نوآورانه را در سراسر اتحادیه، به ویژه در بخش تجاری، بیابند. حوزه‌های نوظهور، مانند فضای سایبری و فضایی، نقش بسیار بزرگی در میادین جنگ آینده ایفا خواهند کرد—و فناوری‌هایی مانند هوش مصنوعی و کوانتومی فرصت‌ها و چالش‌های بی‌شماری ارائه می‌دهند. با این حال، بخش عمده تحقیقات در این حوزه‌ها در سطح تجاری صورت می‌گیرد—نیازمند متحدین و شرکا هستند تا به توانمندی‌های دو منظوره معط
وف شده و با شرکت‌های تجاری همکاری کنند. متحدین و شرکا باید به دنبال راه‌های آتی برای همکاری در این فناوری‌ها باشند، به ویژه در زمینه هوش مصنوعی و کوانتوم، زیرا پیشرفتهای در این حوزه‌ها به احتمال زیاد در میدان جنگ آینده نقش بسیار مهمی ایفا خواهند کرد.
کسب مزیت نرم‌افزاری: تجهیزات تنها تا زمانی که سیستم‌های اجرایی آن‌ها دوام بیاورد، کارامد هستند. سیستم‌های سخت‌افزاری پیچیده هستند، طولانی‌تر ساخته می‌شوند، شامل بوروکراسی بیشتری هستند و به زنجیره‌های تأمین مجزا وابسته هستند. در مقابل، نرم‌افزارها سرعت تطبیق سریعی دارند و فرصت‌های بیشتری برای همکاری فراهم می‌کنند. تکرارهای نرم‌افزاری سریع‌تر، نوآورانه‌تر و ماژولار هستند. سرمایه‌گذاری سنگین در پیشبرد مزایای نرم‌افزاری، توانمندی‌های ضربه دقیق را بهبود می‌بخشد و استقلال سیستم‌های افزایش می‌یابد تا فعالیت‌های جمرینگ و مزایای فضایی چینی را مقابله کند.
ادغام فناوری‌های جدید در قابلیت‌های نظامی: فرآیندهای خرید و پذیرش در سطح ملی اغلب برای همگام شدن با سرعت نوآوری فناوری بسیار کند هستند. برای همگام شدن، نوآوری فرآیند باید با پیشرفت فناوری همراه باشد، به طوری که سیستم‌های دفاعی بتوانند به سرعت فناوری‌های جدید توسعه پیدا کنند.
حفظ پیشرفتهای فناوری: نوآوری تکنولوژیک همکاری، به‌ویژه تحقیق و توسعه و یکپارچگی فناوری که در سطح چند دولتی صورت می‌گیرد، نیازمند اقدامات امنیت اقتصادی تقویت‌شده است. متحدین و شرکا باید رویکردهای مشابهی در مورد کنترل‌های صادرات و الزامات مجوز به کار گیرند تا اطمینان حاصل کنند که فناوری‌ها به دست افراد یا دولت‌های مضر نمی‌افتند. به عنوان مثال، هلند اخیراً کنترل‌های صادراتی بر تجهیزات تولید تراشه ASML را برای تقویت امنیت ملی خود گسترش داده است، که الگویی برای سایر متحدین فراهم می‌کند. تسهیل موانع همکاری فرا اقیانوس اطلس نیازمند اقدامات امنیت اقتصادی دقیق‌تر در سراسر اتحادیه است.
همکاری: هم‌افزایی صنعتی به ناتو برتری می‌دهد در دوران رقابت استراتژیک
بزرگترین نتیجه‌گیری از کنفرانس نیاز به بهره‌برداری متحدین و شرکا از پایگاه‌های صنعتی دفاعی ایالات متحده و اروپا بود تا اطمینان حاصل شود که اتحادیه برای هدف مناسب است. ناتو باید تمرکز بیشتری بر همکاری صنعتی عمیق‌تر برای تسلیم قابلیت‌های نظامی به جنگجویان با سرعت و مقیاس مورد نیاز برای میادین جنگ آینده داشته باشد.
تقویت تلاش‌های جمعی: موانع اقتصادی و دفاعی قابل توجه، رویکردی حقیقتاً فرا اقیانوس اطلس به همکاری صنعتی دفاعی را محدود می‌کند و سیاست‌گذاران باید به بررسی معایب سیاست‌های بیش از حد محدودکننده بپردازند که نوآوری با متحدین و شرکا را محدود می‌کند. کاهش برخی از محدودیت‌های اضافی مقررات بین‌المللی ترافیک در تسلیحات برای شرکای AUKUS (استرالیا، بریتانیا، و ایالات متحده) راهی امیدوارکننده به سمت همکاری بیشتر فرا اقیانوس اطلس ارائه می‌دهد. با این حال، راه رسیدن به این پتانسیل به کامل هنوز طولانی و چالش‌برانگیز است.
افزایش آگاهی فرا اقیانوس اطلس از سیاست‌ها و برنامه‌ها: پیشرفت در تولید و نوآوری دفاعی اغلب در هر دو طرف اقیانوس اطلس جداگانه رخ می‌دهد. اتحادیه باید در ارتباط بهتری در زمینه پیشرفت فناوری‌های جدید و فرصت‌های همکاری در تولید داشته باشد. برای مثال، برنامه‌هایی مانند ابتکار تست مقایسه خارجی (FCT) به وزارت دفاع ایالات متحده امکان می‌دهد تا محصولات با تکنولوژی بالا متحدین را تست و به میدان بیاورد. این فرآیند فناوری‌های پیشرفتهای را شناسایی می‌کند که نیازهای عملیاتی خاص را برآورده می‌کنند بدون نیاز به سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه اضافی. برنامه به نفع هر دو ارتش ایالات متحده و صنایع متحدین است با تسهیل ادغام فناوری.
دادن جا به صنعت در میز مذاکرات از ابتدا: مشارکت‌های عمومی-خصوصی نقش اساسی در این چارچوب بازی خواهند کرد، اطمینان حاصل می‌کنند که تخصص و نوآوری صنعت از ابتدا برنامه‌ریزی استراتژیک ناتو را اطلاع می‌دهد. متحدین باید صنعتیالکترونی را از ابتدای فرآیند برنامه‌ریزی دفاعی یکپارچه کنند، به ناتو اجازه می‌دهد تا از چابکی بخش تجاری بهره جویند.
به عنوان اتحادیه تلاش می‌کند با تهدیدات فزاینده مقابله کند، گفتگوهایی مانند این برای سلامت طولانی‌مدت همکاری دفاعی فرا اقیانوس اطلس حیاتی است، که برای تولید با سرعت و مقیاس ضروری است. تقویت اعتبار بازدارندگی متحدین به همکاری صنعتی دفاعی قوی وابسته است که نه تنها توانمندی‌های جمعی را افزایش می‌دهد بلکه لبه نوآوری تمامی متحدین را تقویت می‌کند. برای همگام شدن با دشمنان، اتحادیه باید از طرح‌های موجود بهره‌برداری کند و به دنبال راه‌حل‌های همکاری برای پاسخگویی به نیازهای فوری تولید و نوآوری دفاعی باشد.
کریستن تیلور یک دستیار برنامه در ابتکار امنیت فرا اقیانوس اطلس در مرکز اسکوکروفت برای استراتژی و امنیت شورای آتلانتیک است.
لوکا ایگناک دستیار مدیر ابتکار امنیت فرا اقیانوس اطلس است.
