متن رویداد
رونویسی‌نشده، قبل از اجرای نهایی بررسی کنید
نیکلاس برنز:
با این شروع، صبح‌بخیر به همه شما و سیگمار و همه در نیویورک. واقعاً امیدوار بودم که بتوانم با شما باشم، علی‌رغم ترافیک بسیار شدید نیویورک در هفته‌ی مجمع عمومی سازمان ملل. این هفته نیویورک محلی پرجنب‌وجوش و مهم در دنیا است. اما همان‌طور که می‌دانید، من شغلی تمام‌وقت در پکن دارم و گاهی اوقات باید برای انجام این شغل در اینجا باشم. بنابراین به‌صورت مجازی با شما صحبت می‌کنم.
اما می‌خواهم به فرد و سیگمار و به هر دو نهاد، شورای آتلانتیک ایالات متحده و آتلانتیک-بروکه، ادای احترام کنم. وقتی به رابطه ترانس‌آتلانتیکی فکر می‌کنم ـ همان‌طور که فرد گفت، بسیاری از دوران دیپلماتیک خود را صرف آن کرده‌ام ـ نمی‌توانم فکر کنم که دو سازمان خصوصی تاثیر بیشتری در ایجاد روابط مدرن امروزی در نیمه‌ی دوم قرن بیستم و بعد از آن، نسبت به این دو نهاد داشته باشند. و می‌خواهم به سیگمار، که دوست عالی بوده است و همچنین به آتلانتیک-بروکه، ادای احترام کنم. من با آنها همکاری‌های فراوانی داشته‌ام. و همچنین به شورای آتلانتیک. بنابراین از شما به‌خاطر حمایت از این فروم صبح سپاسگزارم.
حالا می‌خواهم به‌طور خلاصه در مورد موضوعی بسیار پیچیده صحبت کنم، و آن روابط چین و ایالات متحده است. اما مشتاقانه منتظر شنیدن دیدگاه‌های شما، پاسخ دادن به سوالات، و گفتگو با مخاطبی از آمریکایی‌ها، اروپایی‌ها و مردم از سرتاسر جهان هستم، چرا که نمی‌توانم چیزی را مهم‌تر از درست به تصویر کشیدن و به حرکت انداختن این رابطه برای آینده‌ی ایالات متحده و متحدان اروپایی ما تصور کنم.
می‌خواهم از ابتدا، به وضوح بگویم. از دیدگاه دولت ایالات متحده، ما رابطه مهم‌تر از رابطه با چین، با جمهوری خلق چین نداریم. این رابطه بسیار پیچیده است، زیرا ما با چین هم رقابت می‌کنیم و هم در برخی جنبه‌ها سعی در همکاری داریم. و می‌دانم که این مساله بازتابی از معضلات استراتژیک پیش روی کشورهای ناتو و اتحادیه اروپا نیز هست.
می‌خواهم صحبت خود را با خبری خوش شروع کنم که ممکن است در صبح پنج‌شنبه نیویورک موجب آرامش همه شود. با این حال، ناچارم در میانه‌ی ارائه خبری ناگوار نیز بدهم و بعد به موضوع دیگری ادامه دهیم. در اینجا خبر نسبتاً بهتر در مورد رابطه چین و ایالات متحده است: فکر می‌کنم توانسته‌ایم این رابطه را در نه یا ده ماه گذشته، از زمانی که رئیس‌جمهور بایدن با رئیس‌جمهور شی جین‌پینگ در سانفرانسیسکو و حاشیه‌ی اجلاس اپک ملاقات داشتند، تثبیت کنیم.
پیش از آن، ما دوره‌ای بسیار سخت و متلاطم را از سر گذراندیم. من در سال ۲۰۲۱ منصوب شدم. ما شاهد سفر رئیس مجمع نمایندگان پلوسی به تایوان بودیم که با حمایت ما واقع شد و واقعاً به یک رکود در روابط منجر شد. دولت چین بسیاری از کانال‌های استراتژیک کلیدی ما را قطع کرد. سپس به یاد دارید که در فوریه ۲۰۲۳ یک بالون عجیب از اراضی ایالات متحده، از آلاسکا تا دشت‌های بزرگ به کارولینای جنوبی عبور کرد که به دستور رئیس‌جمهور ایالات متحده سرنگون شد. این واقعه نیز به کاهش روابط با چین انجامید.
برای دوره‌ای از بیشتر سال ۲۰۲۲ و بخشی از سال ۲۰۲۳، ما هیچ کانال قابل توجهی در سطح کابینه بین دو کشور نداشتیم که کار کند. به‌عنوان یک دیپلمات، از این بابت بسیار نگران بودم، به‌ویژه در رابطه‌ای که گاهی سرشار از تلخی و رقابت بود. شما نیاز به گفتگو در سطح بالا دارید. و فکر می‌کنم ما توانسته‌ایم این را دوباره ایجاد کنیم.
اکنون ما داریم؛ وزیر خارجه تونی بلینکن رابطه کاری بسیار نزدیکی با وانگ یی، وزیر خارجه چین، دارد. جیک سالیوان نیز گفتگوی استراتژیک با وانگ یی دارد. جنت یلن با همتای خود، معاون نخست‌وزیر هی لیفنگ. جینا ریموندو، وزیر ریموندو، با همتای خود وانگ ونتائو. و به نظرم ما در این رابطه خوشبخت هستیم که توسط رئیس‌جمهور بایدن رهبری می‌شویم که رابطه‌ای قدرتمند و پایدار در طول دوازده یا سیزده سال گذشته با رئیس‌جمهور شی جین‌پینگ دارد.
حالا منظورم از تثبیت رابطه چیست؟ ما دوباره کانال‌های کابینتی را ایجاد کرده‌ایم، که در یک رابطه دوجانبه دشوار نیاز دارید تا موفق شوید. چه مثال‌های مشخصی از این وجود دارد؟ ما رهبران نظامی خود را از طریق دو بحران، که درباره آنها صحبت کردم، در تماس نداشتیم. حالا وزیر دفاع و رئیس ستاد مشترک ما هر دو با همتایان چینی خود ارتباط برقرار کرده‌اند. و بسیار قابل توجه، دریادار سم پاپارو، که فرماندهی هند و اقیانوس آرام ما را هدایت می‌کند، اخیراً دو دیدار با فرمانده تئاتر جنوبی ارتش آزادی‌بخش خلق داشته است.
این امر مهم است، زیرا می‌دانید، نگران جنگ غیرعمد هستیم؛ احتمال برخورد کشتی‌ها یا هواپیماها. این اتفاق قبل نیز در این رابطه افتاده است. در دریای جنوب یا شرق چین، می‌خواهید که بتوانید فرماندهان عالی نظامی خود را در ارتباط با یکدیگر قرار دهید تا تنش‌ها را کاهش دهند و یک راه‌حل مسالمت‌آمیز داشته باشید. و این برای ما شروع به کار کرده است، روابط نزدیک‌تر نظامی به نظامی.
در مورد فنتانیل؛ برای حاضران اروپایی، فنتانیل علت اصلی مرگ و میر در ایالات متحده در میان آمریکایی‌های هجده تا چهل‌وپنج ساله است. این یک بحران بهداشتی ملی واقعی است. و اکثر مواد شیمیایی پیش‌ساز که به ساخت ماده مخدر مصنوعی توسط باندهای مواد مخدر در آمریکای مرکزی می‌پردازند، از شرکت‌های چینی بازارسیاه می‌آیند.
و بنابراین، پس از ملاقات رئیس‌جمهور بایدن با رئیس‌جمهور شی و تعهد دولت چین به همکاری با ما، ما مشترکاً در جهت کاهش جریان این مواد پیش‌ساز، مقابله با تأمین مالی نامشروعی که آن را تأمین می‌کند، و تلاش برای حرکت در این مسیر مشترک برای حل یک مشکل بهداشتی جهانی مهم که ایالات متحده و بسیاری دیگر از کشورها را با همکاری دولت چین درگیر کرده است، پیشرفت داشته‌ایم. کارهای بیشتری باید انجام دهیم و سرعت بیشتری نیاز داریم. ولی فکر می‌کنم توانسته‌ایم حداقل در مسیر مشابهی حرکت کنیم و این به ما اطمینان می‌دهد.
هوش مصنوعی یکی دیگر از موضوعاتی است که در حال شروع به مبارزه با آن هستیم. به وضوح، ما در کشورمان مزایای آن را می‌بینیم، اما همچنین خطرات آن را نیز مشاهده می‌کنیم. و گفتگوی استراتژیکی با دولت چین شروع کرده‌ایم تا با ملاحظات نظامی مرتبط با هوش مصنوعی مقابله کنیم. ما در ابتدای این کار هستیم و بسیار جلوتر خواهیم رفت. اما حداقل در ابتدا هستیم. و البته، با متحدان خود در ناتو و همچنین در منطقه هند و اقیانوس آرام بسیار جلوتر رفته‌ایم.
به شما نمونه دیگری می‌دهم، مثالی نهایی برای فرد، سیگمار و جاش، و آن تغییر اقلیم است. چین حدود ۲۸ درصد از انتشار گازهای جهانی و ایالات متحده ۱۰ درصد را دارا هستند. اما ما دو انتشاردهنده اصلی کربن هستیم. فکر می‌کنم می‌دانیم که مسئولیتی مشترک نسبت به یکدیگر، به شهروندان‌مان، اما به ویژه به هشت میلیارد نفر دیگر در جهان داریم تا اطمینان دهیم که ما به تعهدات توافقنامه‌ی تغییرات اقلیمی پاریس که در سال ۲۰۱۵ با ریاست جمهوری اوباما و همکاری با رئیس‌جمهور شی جین‌پینگ انجام داده‌ایم، عمل می‌کنیم. جان پادستا، مذاکره‌کننده‌ی تغییرات اقلیمی ما که بسیاری از شما او را می‌شناسید، سه هفته پیش به دیدار ما در پکن آمد و ملاقات‌های سازنده و مفیدی داشت.
همان‌طور که می‌دانید، ما در برخی موضوعات اختلاف داریم. امیدواریم که چینی‌ها بر روی متان، اکسید نیتروژن و تعهدات ملی خود بیشتر کار کنند. و انتظار داریم در کنفرانس تغییرات اقلیمی شماره ۲۹ پیشرفت بیشتری ببینیم. اما در حال حاضر، در ایجاد تلاش مشترک در این مورد موفق بوده‌ایم.
بنابراین، در این زمینه، فکر می‌کنم در رابطه با ارتباطات سطح بالا توانسته‌ایم روابط‌مان را تثبیت کنیم. و این به ما امکان می‌دهد گفت‌وگوهای دشواری داشته باشیم که احتمال یا امکان بروز اختلافات را کاهش دهد، چرا که قطعاً نمی‌خواهیم این اتفاق بیفتد. و سعی می‌کنیم به روش مسئولانه‌ای این رابطه را مدیریت کنیم.
- باور کنید یا نکنید، این خبر خوب در این رابطه است. این نکته اول بود.
نکته دوم – و این نکته‌ای است که واقعاً می‌خواهم بر روی آن تمرکز کنم، و سپس توقف کنم تا بتوانیم یک گفت‌وگوی خوب داشته باشیم – نکته دوم این است که تا حد زیادی این رابطه بین ایالات متحده و چین همچنان بسیار رقابتی است. ما دو اقتصاد بزرگ و قوی جهان هستیم. ما دو نیروی نظامی قوی جهان هستیم. ما دو کشوری با پتانسیل تاثیرگذار بزرگ جهانی هستیم. در مورد ما، فکر می‌کنیم که این تاثیر مثبت است.
بنابراین باید در مدیریت این رابطه محتاط باشیم. ما رقبای نظام‌یافته هستیم، و فکر می‌کنم تا دهه آینده همچنان رقبای نظام‌یافته باقی خواهیم ماند و شاید بیشتر. و این رقابت در چهار حوزه مختلف اتفاق می‌افتد.
بی‌تردید در حوزه امنیت در منطقه هند و اقیانوس آرام، ایالات متحده در طول چهار سال گذشته، تحت مدیریت جو بایدن، تلاش بسیاری کرده است تا سیاست‌های امنیتی خود را با ژاپن، کره جنوبی، فیلیپین، تایلند و استرالیا تقویت کند. ما همچنین یک ابتکار استراتژیک بسیار امیدوارکننده به نام AUKUS با بریتانیا و استرالیا ایجاد کرده‌ایم؛ مهم برای حفظ صلح و تأمین یک بازدارندگی قوی در منطقه هند و اقیانوس آرام.
همان‌طور که شاهد بودید رئیس‌جمهورمان، جو بایدن، طی این آخر هفته گذشته میزبان رهبران کواد در خانه‌اش در دلاور بودندو هند، ژاپن، استرالیا و ایالات متحده باهم مشغول به کار شدند. این گروه متشکل از چهار کشور توانمند و قوی است که باهم برای موضوعات مثبتی مانند تقویت دموکراسی، تقویت سرمایه‌داری بازار و مقابله با مسائل جهانی بزرگ کار می‌کنند. بنابراین فکر می‌کنیم که در حال حاضر مدیریت روابط امنیتی‌مان در منطقه هند و اقیانوس آرام را تقویت کرده‌ایم.
با این حال، همچنین باید بگویم که یکی از تغییرات بازی بزرگی که رخ داده، مقیاسی است که افکار ناتو و اتحادیه اروپا درباره منافع امنیتیشان در این بخش از جهان دارد. وقتی رهبران ناتو ملاقات می‌کنند، چهار شریک امنیتی از منطقه هند و اقیانوس آرام با ما در غرب اروپا، ایالات متحده یا کانادا ملاقات می‌کنند یا هر جایی که این نشست برگزار شود. این یک تغییر بازی است.
ما تعداد زیادی از اعضای پارلمان اروپا و اعضای پارلمان‌های دولتها را می‌بینیم که به تایوان سفر می‌کنند تا برای همکاری به انجمن تایوان بپیوندند، که امیدواریم صلح را در دو طرف تنگه حفظ کند و این در واقع به ما در این بخش از جهان کمک کرده است.
پس رقابتی در حوزه امنیت، و ایالات متحده قطعاً مصمم است تا موقعیت رهبری خود را با متحدانمان به‌عنوان نیروی امنیتی در اینجا در هند و اقیانوس آرام حفظ کند. این اولین وظیفه رقابتی است. اما فکر می‌کنم تکنولوژی و اقتصاد واقعا در مرکز صحنه روابط چین و ایالات متحده قرار گرفته‌اند.
رقابت تجاری یا رقابت بین شرکت‌های آمریکایی و چینی در توسعه هوش مصنوعی را می‌دانید. اما واضح است که وقتی به هوش مصنوعی فکر می‌کنیم و به بیوتکنولوژی و محاسبات کوانتومی نگاه می‌کنیم، تکنولوژی‌هایی در حوزه نظامی توسعه خواهند یافت که بر اساس آنچه در بازار تجاری رخ می‌دهد ساخته شده‌اند.
بنابراین ایالات متحده مصمم است که رهبری فنی خود را حفظ کند، باید بگویم، و مصمم به کار با دیگر کشورهای دموکراتیک همفکر است، و رقابت تکنولوژی بسیار شدید است.
شما شاهد بودید که ایالات متحده امکان صادرات نیمه‌رسانای پیشرفته به بازار چین را برای شرکت‌های آمریکایی مسدود کرده است. در حال حاضر محدودیت‌هایی در توانایی سرمایه‌گذاری شرکت‌های خصوصی و سرمایه‌گذاری خطرپذیر آمریکایی در کسب‌وکارهای هوش مصنوعی در اینجا در چین وجود دارد.
اقدامات کوچکی مانند این نیاز نیست که واقعاً به دلایل تجاری انجام شود، بلکه به دلایل امنیت ملی است. ما نمی‌خواهیم PLA (ارتش آزادی‌بخش خلق) به حساس‌ترین فناوری‌های تجاری ما که می‌تواند به قابلیت نظامی تبدیل شود، دسترسی پیدا کند و شاهد بوده‌ایم که دیگر کشورها نیز شروع به انجام این مراحل کرده‌اند.
بنابراین تکنولوژی در مرکز صحنه قرار دارد و اقتصاد در مرکز صحنه است. ما رابطه اقتصادی بسیار پیچیده‌ای با چین داریم. چین در واقع سومین شریک تجاری ایالات متحده است پس از کشورهای هم‌مرز شمالی ما در کانادا و مکزیک، و ما اعلام کرده‌ایم ــ و میلتون یلن، وزیر خزانه‌داری ما، در چند نوبت گفته است ــ که ما تلاش نمی‌کنیم که رابطه تجاری و سرمایه‌گذاری بسیار بزرگ بین ایالات متحده و چین کاهش یابد، بیش از ۶۰۰ میلیارد دلار در سال گذشته، اما ما قصد داریم ریسک آن را کاهش دهیم.
تکنولوژی و اقتصاد باهم ترکیب شده‌اند که فکر می‌کنم یکی از فعال‌ترین حوزه‌ها و یکی از مهمترین‌ها در روابط کل ماست، و مسئله‌ی ظرفیت بیش از حد، و امیدوارم بتوانیم در مورد آن به طور مفصل صحبت کنیم، اهمیتی فزاینده یافته است.
همان‌طور که می‌بینید، کثرت کشورها و مردم از سرتاسر جهان، شامل کشورهای نزدیک به چین از لحاظ سیاسی، در مورد این مشکل ظرفیت بیش از حد نگران هستند. این بحثی خسته‌کننده بوده است.
ما این موضوع را به صورت خصوصی، البته با دولت، آغاز کردیم و این به‌خصوص در طی بازدید وزیر خزانه‌داری یلن در آوریل بود. اما به زودی برای ما روشن شد که حکومت خلق چین قصد دارد ادعا کند که آنچه آنها درگیر آن هستند، مزیت نسبی است. و آنها به سادگی در موقعیت بهتری برای تولید محصولات نسبت به، مثلاً، اروپا یا جنوب جهانی یا ایالات متحده قرار داشتند. و ما این را چالش می‌کنیم. جِی شَمبا، معاون بسیار توانا خزانه‌داری ما، در مورد اینکه چرا این اقدامات توسط دولت چین ظرفیت بیش از حد به‌شمار می‌رود، و چرا از نظر اقتصادی، این غیرقابل انکار است، سخنرانی مهمی داشت.
و بنابراین، ما همچنان دولت را برای جبران خسارت شرکت‌های آمریکایی تحت فشار قرار داده‌ایم. اما ما شاهد فعالیت‌های زیادی نبوده‌ایم. فکر می‌کنم دولت در اینجا استراتژی ظرفیت بیش از حد را ادامه داده است. آنها این را نیروهای تولیدی جدید می‌نامند. و بنابراین، فکر می‌کنیم که تقاضای اضافی، که دو تا سه برابر تقاضای داخلی است، تمایل به افت قیمت دارد، مثلاً در خودروهای الکتریکی، باتری‌های لیتیوم، و پنل‌های خورشیدی. اما ما همچنین نگران هستیم که این امر ممکن است به بیوتکنولوژی، رباتیک و دیگر زمینه‌هایی که برای آینده حیاتی هستند، وارد شود.
اگر درس مهمی از همه‌گیری بگیریم، این است که نباید به یک منبع خاص برای مواد حیاتی، مواد معدنی حیاتی و تأمین‌های حیاتی که برای اقتصاد خود نیازمندید، وابسته باشید. این درس را در دولت ما درونی کرده و پذیرفتیم و شما آن را در آنچه رئیس‌جمهور بایدن درباره این موضوع می‌گوید، می‌شنوید. ما اجازه نمی‌دهیم که یک شوک چین دیگر به ایالات متحده وارد شود. و این پیام ما به دولت چین است.
بنابراین، آنها نباید شگفت‌زده باشند وقتی ایالات متحده مالیات‌های بیشتری بر خودروهای الکتریکی، پنل‌های خورشیدی، باتری‌های لیتیوم و دیگر کالاها وضع کرده و دیگر کشورها نیز این کار را انجام داده‌اند. من با همه همکارانم اینجا صحبت می‌کنم، سفیران دیگر کشورها ــ ما همه اینجا در چین نماینده داریم ــ و اینکه این مساله از جانب کشورهای جنوب جهانی و همچنین غرب اروپا، و همچنین کشورهای آمریکای جنوبی و کشورهای شرق آسیایی به وجود می‌آید، موضوعی شگفت‌آور بوده‌است. بنابراین فکر می‌کنم که این مسئله‌ای جهانی است. این واکنش جهانی است. و این پیامی است که امیدوارم دولت اینجا درک کند و اقدام کند.
جاش لیپسکی:
خوشحالم که کشورهای جنوب جهانی را ذکر کردید، زیرا به نظر من این تغییر نسبت به دهه ۲۰۰۰ بسیار مهم است و واکنش آنها بسیار برجسته بوده‌است. ما شاهد اقداماتی از سوی برزیل بوده‌ایم و امیدوارم که پیام مهمی به چین ارسال کنند.
اما یک کشور وجود دارد که با خوشحالی از حمایت و ظرفیت صنعتی چین استقبال می‌کند، و آن روسیه است. به وضوح، معاون وزیر امور خارجه کورت کمپبل اخیراً گفته بود که چین به‌طور مستقیم از تلاش‌های جنگی چین حمایت می‌کند. روز سه‌شنبه وزیر امور خارجه سابق کاندولیزا رایس در یک رویداد در شورای آتلانتیک حضور داشت. فرد با او مصاحبه کرد، رئیس سابق شما در وزارت خارجه وقتی شما معاون امور سیاسی بودید. او به اتحاد و اتحاد بین چین و روسیه اشاره کرد.
آیا هیچ نشانه‌ای از طرف چین دیده‌اید که باید در این رابطه بازنگری شود؟ یا فکر می‌کنید که فقط می‌خواهد بیشتر در این مسیر پیش برود؟
نیکلاس برنز:
متأسفانه، جاش، هیچ نشانه‌ای وجود ندارد که چین بخواهد از شراکت بدون‌محدودیت خود با روسیه عقب‌نشینی کند. و این مسئله همان‌طور که می‌دانم برای تعدادی از افراد اروپایی نگران‌کننده است، و برای آمریکایی‌ها، و برای بسیاری از افراد در سراسر جهان نیز همین‌طور است. چینی‌ها دوست دارند بگویند که در این جنگ بی‌طرف هستند و می‌خواهند یک صلح‌ساز باشند. اما هیچ اقدامی برای پایان دادن به جنگ به نفع قربانی ــ مردم و دولت اوکراین ــ انجام نداده‌اند.
و بنابراین، چینی‌ها بر حمایت سیاسی و دیپلماتیک برای روس‌ها در نیویورک و در شورای امنیت تأکید داشته‌اند. آنها ــ ما هر روز این را نظاره‌گر هستیم ــ اعتقاد نداریم که چینی‌ها به روسیه کمک‌های نظامی کشنده‌ای مانند سامانه‌های تسلیحاتی کامل داده باشند، اما عناصر بسیار مهم و بسیار نیازمند را در فرم فناوری‌های دوگانه به فدراسیون روسیه ارائه داده‌اند، به قدری که بسیاری از افراد بر این باورند که پایگاه صنعتی-دفاعی روسیه اکنون نسبت به آغاز جنگ حتی قوی‌تر است، عمدتاً به‌سبب کمک‌های دریافتی از چین.
و بنابراین، چینی‌ها نمی‌توانند هردو راه را داشته باشند. و می‌دانم که واکنش‌های عمیق احساسی و مقاومت را از اروپا دیده‌ایم. به چینی‌ها می‌گوییم، همان‌طور که متحدان اروپایی ما می‌گویند، این موضوعی حیاتی است برای اروپا، کانادا و ایالات متحده، به واقعیتی که پوتین بار دیگر اروپا را تقسیم کرده است. او جنگی را به اروپا آورده است به بدترین شکل ممکن. و ما آمریکایی‌ها به آن اشاره می‌کنیم که در جنگ جهانی اول، در جنگ جهانی دوم جنگیدیم. در طی بیشتر زمان جنگ سرد، سیصد هزار نیرو در اروپا داشتیم. ما یک نقش‌آفرین هستیم به لطف ــ بر روی قاره ــ به لطف عضویتمان در ناتو. این یک علاقه حیاتی است برای ایالات متحده که اروپا به آنچه چ Georg H.W. Bush برای بار نخست در آمریکا گفته بود که باید باشد بازگردد ــ کل، آزاد و در صلح. و من به تمام دوستانم در آلمان نگاه می‌کنم که حقیقتاً معتقدند این باید اروپا باشد، و چین در این موضوع کمک نمی‌کند. و فقط کمک نمی‌کند، بلکه به ماشین جنگی روسی کمک می‌کند.
بنابراین این موضوع حقیقتاً اختلاف مستقیمی ــ می‌دانید، یک اختلاف مستقیم باز بین کشورهای ناتو و اتحادیه اروپا، شامل کشور خودم و دولت چین تعریف کرده است. و فکر می‌کنم که آن پیام را شنیده‌اند اما متاسفانه، به آن عمل نکرده‌اند. و بنابراین همان‌طور که پیش‌تر گفتم، جاش، فکر می‌کنم یکی از بزرگترین تغییراتی که من در طی بیش از دو و نیم سال به عنوان سفیر در اینجا دیده‌ام این است که اروپا اکنون به‌صورت استراتژیک به تایوان و امنیت در شرق آسیا فکر می‌کند، به روشی که قبلاً نبود.
و بسیاری از کشورهای هند و اقیانوس آرام، متحدان دمکراتیک ما، می‌خواهند نوعی از روابط استراتژیک نزدیک‌تر با اروپا، اتحادیه اروپا، کشورهای اروپایی فردی و همکاری مستقیم با ناتو داشته باشند. و بنابراین چینی‌ها این را بر خود آورده‌اند. و این یک گل به خود
ی‌زن است. و امیدواریم که در زمانی ــ همه ما امیدواریم که در زمانی، ممکن است بیدار شوند و تصمیم بگیرند که باید ضررهای خود را قطع کنند و تنها این حمایت صد درصدی را برای فدراسیون روسیه در این جنگ تلخ و بی‌رحمانه نداشته باشند.
جاش لیپسکی:
بنابراین فقط یک سؤال تکمیلی در مورد این موضوع دارم. حدود ده دقیقه باقی مانده است. می‌خواهم به برخی سوالات حضار پاسخ دهیم. بنابراین لطفا از AskAC.org روی گوشی‌های خود استفاده کنید، یا اگر به‌صورت مجازی تماشا می‌کنید، و به چند سوال رسیدگی خواهیم کرد.
اما فقط یک سوال تکمیلی، سفیر. وزیر امور خارجه سابق رایس می‌گفت آنچه واقعاً باید انجام دهیم با آنچه اکنون انجام می‌دهیم متفاوت است. ما باید شراکت بین روسیه و چین را برجسته کنیم، و با برجسته‌کردن آن ــ او در گفتگو به آن «به‌هم کوبیدنشان» می‌گفت ــ نشان دهیم که چقدر کم اشتراک دارند، تفاوت‌هایشان را نشان دهیم. و فقط به‌سبب به‌نظر می‌رسد که پاسخ چین به سیاست‌های اعمالی تاکنون کم بوده است، آیا نیاز است اقدام متفاوتی اتخاذ شود تا چین را در مورد حمایتش از روسیه به چالش بکشیم؟
نیکلاس برنز:
خب، می‌دانید، فکر می‌کنم که بسیاری از دولتها تلاش کرده‌اند تا این کار را انجام دهند, اشاره به رابطه ناسنجیده، مثلاً، بین پوتین و کیم جونگ اون، با دادن موشک‌های بالستیکی کره شمالی به روسیه، و روس‌ها موافقت کرده‌اند که رابطه نظامی نزدیک‌تری داشته باشند. این نمی‌تواند به‌عنوان منفعت برای جمهوری خلق چین باشد. کوندی رایس و باب گیتس نیز، به‌عنوان شهروندان خصوصی، علیه همکاری سست، اما همکاری بسیار مهم ــ نه ائتلافی، بلکه همکاری ــ در بین روسیه، چین، ایران و کره شمالی صحبت کرده‌اند. ما این را به‌عنوان نیروی بدخواه می‌بینیم. و بنابراین فکر می‌کنم که بسیاری از ما، در بسیاری از کشورها اما قطعاً در دولت خودمان، سعی کرده‌ایم تا درست همانند آنچه که وزیر امور خارجه رایس، درست می‌گوید انجام دهیم، تا مشکلات واضح را به چین تابانیم برای ارتباط طولانی‌مدت با روسیه در میان‌مدت و بلند‌مدت.
جاش لیپسکی:
متشکرم. حتما مدت کوتاهی از ما گرفته شده است. اجازه دهید تا به چند سوال پاسخ دهیم که می‌توانیم. اما من از شما در مورد تمایلی می‌پرسم که در پایان روز به آن خواهیم پرداخت. در پایان روز امروز درباره آینده دلار صحبت خواهیم کرد. بی‌شک این موضوعی محوری در کارمان در مرکز جغرافیای اقتصادی است. ما پژوهش‌های گسترده‌ای در این مورد تولید کرده‌ایم. شما چگونه فکر می‌کنید چین نقش یوان در اقتصاد جهانی را در نظر می‌گیرد؟ به وضوح، e-CNY، ارز دیجیتال آنها وجود دارد. اما فکر می‌کنم شاید بعضی از تصورات غلط یا سوءتفاهمی در مورد خواسته آنها از ارزشان وجود داشته باشد، و اینکه چگونه می‌خواهند که چین و ارز و به‌طور کلی‌تر، اقتصادشان در اقتصاد جهانی نقش ایفا کند.
نیکلاس برنز:
خب، به‌وضوح. فقط یک قدم کوچک به عقب برمی‌گردم، جاش، و می‌گویم که هیچ شکی نیست که چین جاه‌طلبی دارد که قوی‌ترین قدرت اقتصادی و نظامی جهان شود، البته در نهایت. به یاد آورید، شما تمام پیش‌بینی‌ها را به یاد می‌آورید که چین تا سال ۲۰۲۵، یا ۲۰۲۶ یا ۲۰۲۷ آمریکا را در تولید ناخالص داخلی اسمی پشت سر خواهد گذاشت؟ خب، این اتفاق نمی‌افتد، با توجه به قدرت اقتصاد آمریکا و با توجه به برخی از مشکلات نرخ رشد تولید ناخالص داخلی اسمی آهسته‌تر که چین دارد.
در مورد ارز، فقط شما را به آمار اشاره می‌کنم. فکر می‌کنم داده‌های اخیر، امیدوارم ــ فکر می‌کنم ــ این درست باشد، که ۴.۷ درصد از پرداخت‌های جهانی در RMB انجام شده است. در حالی که ۴۷.۸ درصد با دلار انجام شده است. بنابراین، این به شما نشانه‌ای از قدرت نسبی درمورد اثرات بین‌المللی دلار در مقایسه با RMB می‌دهد. در کشور ما، وزیر خزانه‌داری‌مان درباره دلار صحبت می‌کند و تنها فردی است که واقعاً باید درباره آن صحبت کند. بنابراین من به عنوان یک دیپلمات آمریکایی، این سنت را حفظ خواهم کرد که به وزیر خزانه‌داری یلن اجازه دهم به‌طور عمیق در مورد این سوال صحبت کند.
اما می‌توانم به شما بگویم که از نظر مقایسه‌ای، چینی‌ها جاه‌طلبی‌هایی برای ارز دیجیتال‌هایشان دارند، اما همچنین برای RMB در سطح بین‌المللی. اما در حال حاضر از دلار بسیار عقب هستند، و من به‌وضوح خوشحالم از این موضوع.
اندیشکده: Atlantic Council
