🔺با توجه به دورۀ کوتاه تبلیغات و رویکرد نسبتاً ثابت ایران، به احتمال زیاد، هیچ یک از نامزدها مسیر متفاوتی را دربارۀ پروندۀ هسته‌ای یا سایر موضوعات سیاست خارجی پیشنهاد نخواهند داد.
🔺همۀ تاییدشدگان، به غیر از سعید جلیلی، بیشتر در مسائل سیاست داخلی ایفای نقش کرده‌اند تا در موضوعات سیاست خارجی یا امور امنیت ملی.
🔺کمپین فعلی انتخابات با سال ۲۰۱۳ متفاوت خواهد بود. در آن زمان، حسن روحانی که برندۀ انتخابات شد و تقریباً همه مخالفانش، به سه چالش اصلی کشور اذعان داشتند:
۱. عقب‌ماندگی و توسعه‌نیافتگی اقتصادی ایران؛
۲. رفع تحریم‌ها به‌عنوان تنها راه حل برون‌رفت از عقب‌ماندگی؛
۳. مصالحه بر سر برنامۀ هسته‌ای به‌عنوان سریعترین مسیر برای برون‌رفت از عقب‌ماندگی.
🔺زمانی که سعید جلیلی مذاکره‌کنندۀ ایران در پروندۀ هسته‌ای بود، تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران گسترده‌تر شد. عملکرد او، ایالات متحده، سازمان ملل و سایر قدرت‌ها را برای مهار خطرات برنامۀ هسته‌ای ایران گرد هم آورد.
🔺هر کدام از نامزدهای فعلی پیروز انتخابات شوند، غرب امید چندانی به تغییرات اساسی در سیاست‌های ایران ندارد؛ یعنی ازنظر دولت‌های غربی تفاوت چندانی نمی‌کند کدام یک از نامزدها پیروز شوند.
🔺در سال‌های گذشته، جمهوری اسلامی بادقت زیاد انتخابات را به‌گونه‌ای طراحی می‌کرد تا حس رقابت را در جامعه ایجاد کند. هدف از این کار، کشاندن مردم پای صندوق‌های رای بود؛ مردمی که سال‌ها است خواهان تغییر و اصلاح امور هستند. با این حال، این روزها، علی‌رغم کورسویی از امید برای تغییر، به نظر می‌رسد بسیاری از مردم و نخبگان همچنان امیدی به اصلاح ندارند.
🔺در دور دوم انتخابات مجلس، که در ۱۰ می (۲۱اردیبهشت۱۴۰۳) برگزار شد، دولت اذعان کرد که کمتر از ۸درصد از واجدین شرایط در تهران در انتخابات شرکت کردند. این یک افت عمده از ۴۱درصدی بود که اول مارس (۱۱اسفند۱۴۰۲)، دور اول انتخابات، در سراسر کشور رای دادند. *اگرچه رای‌دهندگان بیشتری در انتخابات ریاست‌جمهوری حاضر خواهند شد، میزان مشارکت در شهرهای بزرگ احتمالاً بسیار کمتر از ۶۰درصدی خواهد بود که رهبر ایران پیش از این به‌عنوان حداقلی برای «اثبات پایگاه مردمی نظام» اعلام کرده بود.*
