🔹 ایران با حمله خود در حال تلاش برای ایجاد یک معادله جدید است. از نظر عملیاتی، ایران یک سیگنال غیرقابل انکار ارسال کرد که می‌خواهد از تنش بیشتر که می‌تواند جرقه یک جنگ منطقه‌ای را بزند، اجتناب کند. شاه اردن نشان داده که حاضر است خواست مردم را قربانی کند تا بتواند همچنان متحد واشنگتن بماند. همین موجب نارضایتی مردم اردن شده است. (شورای آتلانتیک)
🔹 اکثر جامعه ایران، نگران پیامدهای عملیات تلافی‌جویانه علیه اسرائیل است.«صبر راهبردی» که به اتکای حمایت از «شبه‌نظامیان حزب‌الله و گروه‌های مبارز فلسطینی» پایه‌ریزی شده بود، حتی پس از «ترور دانشمندان» هسته‌ای و دفاعی ایران نیز ادامه یافت ولی اکنون «پارادایم تغییر کرده است». (اکونومیست)
🔹 اگر کمک آمریکا، بریتانیا، فرانسه و اردن نبود، پدافند اسرائیل موفق به سرنگونی حجم بالای پرتابه‌ها نمی‌شد. بنابراین اسرائیل برای احیای بازدارندگی ازدست‌رفته‌اش باید به ایران که برنامه هسته‌ای پیشرفته‌ای نیز دارد، پاسخ دهد تا دیگران، از جمله گروه‌های مقاومت پیرامون اسرائیل متوجه شوند که «حمله به اسرائیل، بهای گزافی در پی خواهد داشت». (مرکز مطالعات راهبردی و بین المللی)
🔹 اقدام ایران به‌گونه‌ای بوده که «منجر به یک درگیری منطقه‌ای نشود». نشان این امر، اینکه با تعداد پرتابه اندکی به اسرائیل حمله کرد، حال آنکه در تعداد بالا، ممکن بود این موفقیت پدافندی در سرنگونی این پرتابه‌ها میسر نشده و منجر به «مرگ و ویرانی بیشتری شود». ایران صرفاً می‌خواست آسیب‌پذیری اسرائیل را به نمایش بگذارد. (اندیشکده کارنگی)
🔹 عملیات ایران نگرانی از برنامه هسته‌ای تهران را برای تل‌آویو افزایش داده است. به همین دلیل «جناح راست رادیکال اسرائیل معتقد است که باید دیر یا زود به ایران ضربه بزند تا ظرفیت مقابله را به ایرانی‌ها نشان دهد». به‌ویژه که نتانیاهو این حمله را به مثابه فرصتی برای تداوم انگاره «عدم برکناری نخست‌وزیر در زمان جنگ» می‌بیند. (اندیشکده خاورمیانه)
