١-تنوع زخم هایى که اسرائیل به ایران در دو سال گذشته زده باعث شده الان خیلی سخت بتواند زخم جدیدی که ایجاد شگفتی کند ایجاد کند. رویکرد استفاده از هزاران خنجر به ضد خودش تبدیل شده.
٢- اسرائیل در غزه کار را به یک نقطه نسبتا قابل پیش بینی رسانده بود. دعوا بر جنگ بازسازی بود بیشتر تا ادامه جنگ نظامى. حمله اسرائیل به سفارت ایران همه چیز را معکوس کرد.
٣- اسرائیل یک دوره فشرده از همه کارهایی که بلد بود را انجام داد تا مانع پاسخ ایران شوداز فشار به درهم بگیرید تا چابهار، زمانى افزایش نرخ ارز واقعا باعث مى شد تحلیل سیاسیون به سمت انفعال برود( از ذکر مصادیق صریح می گذرم) اما اینبار یک رشد تقریبا ده درصدی در یک هفته هم اثرى بر تصمبم ایران نگذاشت.
۴- تصور مى کنم ساعت سیاست خارجى ایران اقلا به بهار و تابستان ٩٨ برگشته و حتی به خیلی قبلتر از ان.
۵- امریکا کلا تصور تمرکز بر ایندوپاسیفیک بدون معامله با ایران را کنار خواهد گذاشت.
