تاریخ انتشار ۳اسفند ۱۴۰۲
📍صادق بوقی از یکی از شهرهای کوچک شمال ایران که پس از پخش ویدیوهایی از او در حال آواز و رقص در اینستاگرام توسط مقامات بازداشت شد؛ صفحه اینستاگرام او به حالت تعلیق درآمد.
📍 پس از فشار جمعی دوباره فعال شد. همانطور که آواز و رقص عمو بوقی در فضای مجازی پخش شد – از تانزانیا تا تایلند – سوال کلیدی در ذهن همه این است: چرا در زمانی که اوضاع در داخل ایران بسیار وخیم است، پیرمردی را به خاطر پخش شادی مجازات می کنند؟
📍 در ظاهر، پاسخ آشکار به این امر به ایدئولوژی مربوط می شود. جهان بینی اسلام گرای انقلابی، رقص و آواز عمومی را غیرقانونی و «غیر اسلامی» می داند. در سال‌های اخیر، شکی نیست که اصولگرایان، ایدئولوژیک‌تر و افراطی‌تر شده است. برای رسیدن به این آرمان شهر، حکومت به طور خستگی ناپذیری برای اجرای استراتژی و دکترین کنترل ذهن و بدن ایرانیان تلاش کرده است. هر چه فشاربیشتر شده، شکاف بین دولت و جامعه بیشتر شده و در نتیجه برخورد شدیدتری صورت گرفته است. با این حال، در حالی که توجه جهانی و داخلی زیادی به سرکوب بدن و ذهن معطوف است، جنبه دیگری از تلاش ها برای کنترل جامعه ایران کاملاً نادیده گرفته شده است: دستکاری احساسات.
📍دستکاری احساسات به تلاش های هماهنگ دولت برای مهندسی احساسات توده ها برای ناتوانی در خیزش یا قیام احتمالی و حفظ وضعیت موجود سیاسی اشاره دارد. ایجاد نفرت از براندازان و ایجاد ترس از آینده بدون حکومت، دو مؤلفه مهندسی احساسات است. وجه دیگر این مهندسی احساسات، گسترش غم و اندوه است.
📍 «سیاست غم و اندوه» به تلاش استراتژیک و هماهنگ برای گسترش یأس و در نتیجه ارتقای ناامیدی و ایجاد فلج ذهنی و ناتوانی از به چالش کشیدن وضعیت موجود سیاسی توصیف می‌شود.
