سفارت انگلیس در تهران در ظاهر به مناسبت سالگرد فروغ فرخزاد و تجلیل از اشعار وی، پیامی را از زبان یکی از کارکنان سفارت که خود را ایزابل معرفی می‌کند، منتشر کرد.
در این پیام این عضو سفارت انگلیس بیان می‌کند که “من خیلی اهل شعر نیستم اما فروغ را خیلی دوست دارم بخاطر اینکه پیغامش و شعرهایش خیلی قدرتمنده و بدون سانسور حرف می زند. فروغ در شعرهاش سکوت زنان ایرانی را می‌شکند”.
خانم ایزابل در آخر این شعر فرخزاد را می‌خواند:
“همه میدانند
همه میدانند
که من و تو از آن روزنهٔ سرد عبوس
باغ را دیدیم
و از آن شاخهٔ بازیگر دور از دست
سیب را چیدیم
همه میترسند
همه میترسند، اما من و تو
به چراغ و آب و آینه پیوستیم
و نترسیدیم”.
هر چند تجلیل از فروغ فرخزاد می‌تواند بخشی از پروژه جدید دیپلماسی عمومی دولت انگلیس در قبال ایران باشد اما به نظر می‌رسد که کارکرد شعر برای انگلیسی‌ها جنبه امنیتی نیز داشته باشد.
چنانچه پیش از اشغال ایران در جریان جنگ جهانی دوم و قبل از آغاز کودتای ۲۸ مرداد این شعر از رادیو بی‌بی‌سی منتشر شد که “چو فردا برآید بلند آفتاب * من و گرز و میدان افراسیاب” که به عنوان پیام رمز برای عناصر آنگلوفیل استفاده شد.حالا سوال اینجاست که مخاطب این پیام سفارت انگلیس چه کسی یا کسانی هستند و قرار است که چه حرکت ضدامنیتی در دستور کار قرار بگیرد؟
