این توصیه‌های سیاستی برای دولت آینده ایالات متحده، نتیجه بحث‌هایی است که در تاریخ ۲-۳ دسامبر در دانشگاه میشیگان توسط کارشناسانی از ایالات متحده، بریتانیا، کشورهای عضو اتحادیه اروپا، اوکراین و روسیه برگزار شد و توسط مرکز ویسِر برای اروپا و اوراسیا و شورای آتلانتیک میزبانی گردید.
روسیه که از سوی چین، ایران و کره شمالی حمایت می‌شود، همچنان یک تهدید است که ایالات متحده و اروپا باید با قوت و اراده به آن پرداخته و مقابله کنند. اگر اقدامات مخرب روسیه (از جمله تهاجم تمام‌عیار به اوکراین) بدون نظارت باقی بمانند، منافع سیاسی، نظامی و اقتصادی ایالات متحده در اروپا، خاورمیانه و آسیا آسیب خواهند دید. رئیس‌جمهور دونالد ترامپ فرصتی دارد که یک کارزار فشار مؤثرتر علیه روسیه داشته باشد و به جنگ خاتمه دهد. با انجام این کار، می‌توان هم روسیه و متحدانش را شکست داد و هم از احتمال وقوع جنگ جهانی سوم کاست.
استراتژی پیروزمندانه نیازمند امنیت و در نهایت عضویت اوکراین در ناتو و اتحادیه اروپا است. اوکراین تمایل خود را برای پیوستن به مذاکرات جهت پایان دادن به جنگ آشکار کرده، در حالی که مقامات ارشد دولت روسیه پیشنهادهای مذاکره برای حل‌وفصل صلح‌آمیز را رد کرده‌اند. منافع ایالات متحده با حفظ استقلال و حاکمیت اوکراین و شکست روسیه در جنگ تهاجمی‌اش، و همچنین جلوگیری از حملات آینده، تأمین خواهد شد. توصیه‌ها برای دولت بعدی ایالات متحده شامل موارد زیر می‌باشند:
- یک آتش‌بس اولیه در طول خطوط موجود می‌تواند جنگ با شدت بالا را متوقف کند اما باید با تدابیری برای امنیت اوکراین همراه باشد. آتش‌بس باید توسط نیروهای زمینی اجرا شود. اعضای اروپایی ناتو باید این تلاش را رهبری کنند و ایالات متحده به عنوان پشتیبان از این تلاش حمایت کند.
- تضمین‌های دفاعی پیش‌شرطی برای پایان پایدار به جنگ خواهند بود. عضویت نهایی اوکراین در ناتو بهترین راه برای تضمین حاکمیت و امنیت اوکراین است. پیوستن اوکراین به ناتو نباید با روسیه مذاکره شود، بلکه باید بین ایالات متحده، متحدان ناتو و اوکراین حل‌وفصل شود.
- دفاع ناتو از اوکراین می‌تواند بر پایه منابع اوکراین، روحیه مبارزاتی، فناوری نظامی پیشرفته و ارتش با تجربه آن بنا شود. این ارتش، هرچند خارج از روسیه قدرتمندترین در اروپا است، همچنان نیاز به حمایت خارجی خواهد داشت. افزایش قابلیت‌های نظامی اروپایی می‌تواند حمایت بیشتری را که اوکراینی‌ها برای جلوگیری از یک جنگ آینده نیاز دارند، ارائه دهد. تسلیحات ایالات متحده برای این منظور اساسی خواهند بود.
- همانند آلمان غربی که در سال ۱۹۵۵ به ناتو پیوست، تضمین دفاعی ناتو تنها به آن قسمت از خاک اوکراین که تحت کنترل دولت اوکراین است، اعمال خواهد شد. ایالات متحده باید خواسته روسیه برای بی‌طرفی اجباری و خلع سلاح بالفعل اوکراین را رد کند.
- ایالات متحده و اروپا نباید ادعاهای روسیه نسبت به قلمرو اوکراین را به رسمیت بشناسند و هرگونه تغییر مرز از طریق زور را رد کنند – همان‌طور که در دکترین استیمن ۱۹۳۲ (مانچوری)، اعلامیه ولز ۱۹۴۰ (کشورهای بالتیک) و اعلامیه پومپئو ۲۰۱۸ (کریمه) انجام شد.
- به عنوان یک عضو ناتو، اوکراین متعهد خواهد شد که تنها از طریق وسائل صلح‌آمیز و دیپلماتیک تمامیت ارضی خود را در مرزهای شناخته‌شده بین‌المللی‌اش احیا کند. قبل از پیوستن، متحدان باید گام‌های اضافی برای یکپارچه نمودن اوکراین در ائتلاف بردارند، به‌ویژه با ارائه یک کرسی دائمی در شورای آتلانتیک شمالی به اوکراین و جایگاهی برای یک ژنرال اوکراینی در کمیته نظامی.
- اروپا باید برای امنیت اوکراین و خود بیشتر تلاش کند. ایالات متحده و اروپا باید فعالیت‌ها و سرمایه‌گذاری‌های مشترک خود را در صنایع دفاعی تقویت کنند.
- ایالات متحده و متحدانش نیازمند یک سیاست جدید مهار روسیه هستند. این سیاست شامل نگهداری دارایی‌های حاکمیتی روسیه که در دسترس نیستند و محدودیت‌های فناوری، و احتیاط در برداشتن تحریم‌ها می‌باشد. نباید به اتکا به انرژی یا منابع دیگر روسیه بازگشت. متحدان باید آماده افزایش فشار اقتصادی و مجبور کردن روسیه به پرداخت هزینه در صورت نقض شرایط آتش‌بس باشند.
- اقدامات اشاره شده، که می‌توانند حمایت عمومی اوکراین را جلب کنند، صلح را به اروپا خواهند آورد، امنیت و شکوفایی ایالات متحده و متحدانش را پیش خواهند برد، و به تهاجم‌گران بالقوه هشدار خواهند داد، و رهبری جهانی آمریکا را بازسازی خواهند نمود: یک استراتژی واضح پیروز.
- این کارشناسان در بحث‌های سمپوزیوم دانشگاه میشیگان درباره آینده اوکراین در ان آربور، میشیگان شرکت کردند. شرکت آنها به توصیه‌های فوق‌الذکر کمک کرد. هیچ‌کدام از شرکت‌کنندگان مسئول توصیه‌های ارائه‌شده نیستند و شرکت در این بحث لزوماً به معنای تأیید همه توصیه‌ها نمی‌باشد:
- مینا آلندر، پژوهشگر، مؤسسه فنلاندی امور بین‌الملل
- استفان ای. بیگن، معاون سابق وزیر امور خارجه ایالات متحده
- یان باند، معاون مدیر، مرکز اصلاحات اروپایی
- سووُمیر دِبْسکی، استاد استراتژی و روابط بین‌الملل، کالج اروپا در ناتولین
- دنیل فرید، پژوهشگر ممتاز خانواده ویسر، شورای آتلانتیک؛ معاون سابق وزیر امور خارجه ایالات متحده در امور اروپا
- آلینا فرولوا، نایب‌رئیس مرکز راهبردهای دفاعی؛ معاون سابق وزیر دفاع اوکراین
- فرانسوا هایزبرگ، مشاور ارشد اروپا، مؤسسه بین‌المللی مطالعات استراتژیک
- جان ای. هرست، مدیر ارشد مرکز اوراسیا، شورای آتلانتیک؛ سفیر سابق ایالات متحده در اوکراین
- آسیا ایوانچوا، مقام سابق سازمان امنیت و همکاری در اروپا
- ناتالی جارِسکو، وزیر سابق دارایی اوکراین؛ پژوهشگر ممتاز مرکز اوراسیای شورای آتلانتیک
- دیمیترو کولبا، وزیر سابق امور خارجه اوکراین
- اوریسیا لوتسویچ، معاون مدیر برنامه روسیه و اوراسیا، رئیس مجمع اوکراین، چتهم هاوس
- ولادیمیر میلوف، پژوهشگر مؤسسه مطالعات اروپایی ویلفرد مارتینز؛ معاون سابق وزیر انرژی فدراسیون روسیه
- گریگوری نمیرایا، نایب‌رئیس اول کمیته امور خارجه، پارلمان اوکراین
- آلینا پوییاکووا، رئیس و مدیر عامل مرکز تحلیل سیاست‌های اروپایی
- ویلیام بی. تیلور، سفیر سابق ایالات متحده در اوکراین
- جنیوویو زوبریسکی، استاد جامعه‌شناسی و مدیر مرکز ویسر برای روسیه و اوراسیا، دانشگاه میشیگان
این مقاله در وبسایت مرکز ویسر برای اروپا و اوراسیا نیز منتشر شده است.
