میراث کمک‌های خارجی بایدن از دیدگاه سامانتا پاور

به‌دنبال آماده‌سازی کاخ سفید برای انتقال قدرت به دولت جدید، تغییر در رهبری یکی از بزرگ‌ترین آژانس‌های کمک‌رسانی جهان نیز در پیش است. آژانس توسعه بین‌المللی ایالات متحده آمریکا (USAID) بودجه‌ای بیش از ۶۰ میلیارد دلار برای ارائه کمک‌های بشردوستانه در سراسر جهان دارد، به‌ویژه زمانی که با اولویت‌های سیاست خارجی واشنگتن همخوانی داشته باشد. دولت بایدن در این زمینه چه دستاوردهایی داشته و چه اتفاقی ممکن است با روی کار آمدن دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور منتخب، رخ دهد؟

برای یافتن پاسخ این پرسش‌ها، در جدیدترین قسمت از FP Live با سامانتا پاور، مدیر USAID، صحبت کردم. پاور اولین فرد در نقش خود است که همچنین دارای کرسی در شورای امنیت ملی است. او همچنین سفیر سابق ایالات متحده در سازمان ملل است و برای کتاب خود “مشکل از جهنم: آمریکا و عصر نسل‌کشی” برنده جایزه پولیتزر شده است. مشترکان می‌توانند بحث کامل را در جعبه ویدیویی بالای این صفحه مشاهده کنند. آنچه در اینجا آورده شده، یک نسخه مختصر و ویرایش شده از مکالمه است.

راوی آگراوال: در کتاب “مشکل از جهنم”، شما استدلال اخلاقی محکمی برای استفاده از قدرت آمریکا جهت جلوگیری از جنایات حقوق بشری در سراسر جهان ارائه دادید. شما نوشتید، “وقتی زندگی بی‌گناه در مقیاسی چنین گرفته می‌شود و ایالات متحده قدرت توقف کشتار را با ریسک معقول دارد، وظیفه دارد که اقدام کند.” شما این متن را در سال ۲۰۰۲ نوشتید. امروز شما در موقعیت قدرت هستید. چرا برای توقف جنایات جاری در غزه که بسیاری از آنها با سلاح‌های تأمین شده توسط مالیات‌دهندگان آمریکایی انجام شده، کار بیشتری نکرده‌اید؟

سامانتا پاور: داشتن امتیاز بودن در USAID – آژانس پیشرو دولتی که واقعاً سعی در ارائه کمک به فلسطینی‌ها دارد – واقعاً باعث افتخار است، با توجه به مقیاس رنج، که من در موقعیتی هستم که می‌توانم برای انجام تغییرات مذاکره کنم. آنها ممکن است در مقایسه با مقیاس رنجیدن به نظر کوچک برسند، اما برای افرادی که با توزیع غذا یا چیزی به سادگی یک چادر به آنها می‌رسد مهم هستند. در حال حاضر، تنها ۲۲ درصد از کالاهای سرپناهی واقعاً به غیرنظامیان رسیده‌اند، حتی با افت دما. این تمرکز من است. من با افرادی همکاری می‌کنم که پاسخ‌دهنده ما هستند، با آژانس‌هایی همکاری می‌کنم که در غزه جان خود را به خطر می‌اندازند. در غزه بیشتر از هر جای دیگری در جهان امدادگران کشته شده‌اند.

من وظیفه دارم در درون دولت برای سیاست‌هایی که فکر می‌کنم بهترین راه برای کاهش درد غیرنظامیان در مقابل این جنگ وحشتناک است، دفاع کنم و همچنین مسئولیت‌های عملیاتی دارم که باید تغییراتی که می‌توانند تفاوت ایجاد کنند را مذاکره کنم. وضعیت واقعاً بد است از نظر تمرکز رنج و حملات به غیرنظامیان در حالی که ارتش دفاعی اسرائیل به دنبال حماس است که هنوز هم در حال حمله به غیرنظامیان اسرائیلی است و تمایلی به پنهان کردن قصد خود برای نابود کردن اسرائیل ندارد. غیرنظامیان درگیر این درگیری هستند. ده‌ها هزار کودک والدین خود را از دست داده‌اند. این تنها بخشی به خاطر اینکه من یک کتاب نوشته‌ام نیست، بلکه کار من به عنوان مدیر USAID این است که فشار برای تغییراتی بیاورم که به کاهش رنج کمک کند. و تنها امید من این است که امیدواریم به یک آتش‌بس نزدیک شویم، حالا که حماس نمی‌تواند روی جنگ گسترده‌تری که انتظار داشت حساب کند. این تنها راهی است که ما می‌توانیم کمک‌های بشردوستانه را در مقیاس وسیع به مردم برسانیم و تلفات غیرنظامی که اغلب در حملات ارتش اسرائیل رخ می‌دهد از جمله در منطقه امن کاهش یابد.

راوی آگراوال: دلیل مطرح‌کردن کتاب شما این است که علاوه بر نقش شما، شما ستاره حقوق بشر هستید. این بخش از پروفایل شماست. این بخشی از چیزی است که به شما توجه می‌دهد و به شما، در معنایی، قدرت بیشتری نسبت به مدیران قبلی در نقش شما می‌دهد. بنابراین من قصد شما در این موضوع خاص را زیر سوال نمی‌برم. من نتایج را زیر سوال می‌برم.

سامانتا پاور: باید نتایج را زیر سوال ببرید. اگر به آنچه که به دست آمده نگاه کنید و به تعداد کامیون‌هایی که به افراد می‌رسند، برای مثال، در شمال غزه، که ما تقریباً نتوانسته‌ایم حتی یک قطره غذا به افراد برسانیم از اکتبر و در حالی که اندکی افزایش در جاهای دیگر کشور داریم، در هیچ جایی متناسب با شرایط اولیه نیست. اما من ترجیح می‌دهم در این نقش باشم و در داخل دولت آمریکا – و ارتش اسرائیل و مقامات سیاسی اسرائیل – فشار آورم تا اینکه بخواهم یک کتاب دیگر درباره این موضوع بنویسم.

راوی آگراوال: فکر می‌کنم بخش بزرگی از این که چرا بسیاری از ما به کار شما و سابقه‌تان به عنوان یک روزنامه‌نگار اشاره می‌کنیم این است که در اینجا مربوط است. بازگشت به کتاب شما، شما در آن زمان نوشتید، “تنها پشیمانی من این است که در وزارت امور خارجه کار نمی‌کنم، تا بتوانم در اعتراض به سیاست استعفا دهم.” بسیاری از مقامات آمریکایی به دلیل سیاست‌های آمریکا در خاورمیانه استعفا داده‌اند، به خاطر غیرنظامیانی که در غزه و لبنان کشته شده‌اند. آیا به ترک این کار فکر کرده‌اید؟ و تفاوت بین در قدرت بودن و تلاش برای ایجاد تغییر و خارج از قدرت بودن چیست؟

سامانتا پاور: من احترام زیادی برای افرادی که ارزش‌هایشان را این‌گونه زنده می‌کنند، دارم، که به دنبال تحریک در خارج از کشور یا سعی در بیان یک بیانیه کردند، اما همچنین احترام زیادی برای افرادی که ترک کردند، زیرا آنها اهمیت زیادی برای آن قائل بودند. اما همچنین USAID با ناراحتی و نگرانی در باب سیاست خارجی آمریکا مواجه بوده است. من از درگیری‌ها و تعاملاتی که با کارمندانم داشتم استقبال می‌کنم و از ایده‌هایی که آن‌ها ارائه می‌دهند در مورد آنچه که باید در داخل دستیابی به آن را فشار دهیم و آنچه که باید اسرائیلی‌ها را برای دستیابی فشار بدهیم، استقبال می‌کنم. اما وقتی به آن سوال می‌آید، من می‌توانم در عین حال برای افرادی که انتخاب کرده‌اند که بروند زیرا احساس می‌کنند که آنچه که نیاز دارند همین است احترام بگذارم. اما همچنین به پورتفولیویی که دارم نگاهی می‌کنم و به اهرم‌هایی که دارم تا بعدازظهر ۲۰ ژانویه نگاهی می‌کنم و از خودم می‌پرسم، “آیا من ترجیح می‌دم در این وضعیت باشم و این اهرم‌ها را اعمال کنم؟” رنج در جهان احتمالاً بیشترین تمرکز در غزه، سودان و اوکراین است، اما کارهای زیادی برای انجام دادن جهانی وجود دارد. زیرا من کمی توانایی اضافی دارم، این دلایل بیشتری دارد که سعی کنم و به بهترین شکل از آن بهره ببرم. اما همچنین به یک میدان کامل نگاه می‌کنم. هم‌اکنون به آنچه که با یک میلیون نفر احتمالاً پس از فرار از این هیولا [رئیس‌جمهور بشار اسد] به سوریه باز می‌گردند، نگاهی می‌کنم. اما بیشتر از آن، به مقامات و تحولی که آنها قرار است بگیرند نگاهی می‌کنم. به سودان نگاه می‌کنم و ۲۴/۷ کار می‌کنم تا کاروان‌هایی را به کمپ زمزم برسانم که اکنون تحت حمله مداوم است. در تلاش هستم تا از زنانی که در خشونت جنسی جمعی که نیروهای حمایتی سریعاً انجام داده‌اند، همانند نسل‌کشی که زمانی که من یک روزنامه‌نگار بودم پوشش دادم، حمایت کنم. و سپس در دستور کار مؤکد، ما با جمهوری خلق چین (PRC) رقابت می‌کنیم. آنها یک مدل توسعه بسیار متفاوت دارند. آنها از کاهش دموکراتیک لذت می‌برند. ما سعی می‌کنیم آن روندهای بلندمدت کاهش دموکراتیک را معکوس کنیم، اما همچنین پشتیبانی اقتصادی به جوامعی که همچنان، نه تنها از پاندمی [کووید – ۱۹]، بلکه از اضطراب بدهی از وام‌های بزرگ که دولت‌هایشان از PRC گرفته‌اند، دچار ضرر شده‌اند بیاوریم. می‌توانم درباره برنامه‌های اقلیمی ما، برنامه‌های بهتر امنیت غذایی ما و درباره کاری که در مورد مالاریا [و سل] انجام می‌دهیم ادامه دهم. اما نکته من این است که من قصد دارم دوباره به سود و هزینه آنچه که چقدر خوب انجام می‌دهم، یا می‌توانم انجام دهم، در مقایسه با رفتن به خارج، دقت کنم.

راوی آگراوال: به سودان اشاره کردید. جنگ داخلی در آنجا باعث کشته‌شدن بسیاری از ده‌ها هزار نفر شده است. یک قحطی در حال جریان است. یک گروه دو حزبی از سناتور‌ها این هفته از دولت بایدن درخواست کرده‌اند که بیشتر در این زمینه تلاش کند. اول، آیا آنچه در آنجا اتفاق می‌افتد را نسل‌کشی می‌نامید؟ و دوم، از دیدگاه USAID، حالا چه کار بیشتری می‌توان برای ارسال کمکی که مردم آنجا نیاز دارند، انجام داد؟

سامانتا پاور: مانند غزه، هر کاری که به فکرمان برسد انجام می‌دهیم، با تأثیرات محدودی که در صحنه مشاهده می‌شود. اما ما به میلیون‌ها نفر رسیده‌ایم، حتی اگر با کالاهای کافی که لازم دارند نرسیده باشد. از نظر آنچه که باید به عنوان جنایات در حال وقوع نامیده شود، این مسئله در وزارت امور خارجه پیچیده است. یکی از ویژگی‌های نسل‌کشی ۲۰ سال پیش این بود که شامل خشونت جنسی جمعی برای تلاش جهت تخریب قبایل آفریقایی در دارفور بود. مخصوصاً، همان میلیشیا‌ها امروز در حال فعالیت هستند و گزارش‌ها همان‌گونه هولناک و وحشتناک است که آن زمان بود، با عامل پیچیده دیگری که نیروهای مسلح سودان نیز از قدرت هوایی استفاده می‌کنند به‌گونه‌ای که اغلب بین غیرنظامیان تمایز قرار نمی‌گیرد. آنها در نسل‌کشی پیشین فعال بودند، اما حالا یکدیگر را می‌جنگند و فقط غیرنظامیان در میانه‌ی آتش کشمکش گرفتار شده‌اند. من فکر می‌کنم – همان‌طور که اعضای کنگره و رئیس‌جمهور [جو] بایدن به‌طور آشکارا و خصوصی روشن کرده‌اند – هر کشوری که بر نیروهای در صحنه‌ی درگیری نفوذ دارد، کار بهتری نسبت به ارائه دسترسی به سلاح‌ها انجام می‌دهد تا اینکه به دسترسی به غذا، آب و دارو برای جمعیت‌های مناطق تحت نفوذ خود بپردازد. این شیرها باید خشک شود تا محاسبه نیروها در صحنه تغییر کند. [فرستاده ویژه ایالات متحده برای سودان] تام پریلو، واقعاً با سازمان ملل، اتحادیه آفریقا و اعضای اتحادیه عرب کار می‌کند تا مردم را حول مجموعه‌ای از اهداف مشترک گردآورد. اما در حال حاضر، هر دو طرف جنگ‌جو فکر می‌کنند که می‌توانند پیروز شوند و ظاهراً تمایل دارند انواع مختلف آسیب را به غیرنظامیان وارد کنند.

راوی آگراوال: درباره اوکراین صحبت کنیم. شما در تأمین مالی برای کشاورزان اوکراینی که در حملات روسیه هدف قرار گرفته بودند، نقشی اساسی داشتید. شما چندین بار به کشور سفر کرده‌اید. درباره اینکه چگونه پول کمک آمریکایی به آنجا منتقل می‌شود و چه تأثیری دارد، صحبت کنید.

سامانتا پاور: در زمینه غزه و سودان، درباره ناامیدی و فاصله بین تأثیری که می‌خواهیم و آنچه می‌بینیم صحبت کردیم. در اوکراین، تأثیر به طرز خیره‌کننده‌ای قوی است. بخش زیادی از این به دلیل شرایط بسیار متفاوت است. دسترسی بشردوستانه و دسترسی به توسعه موضوعیتی ندارد. ما می‌توانیم به افرادی که قصد داریم برسیم و سپس از مسیر کنار برویم، زیرا معلوم است، همان‌طور که در میدان نبرد نیز دیده‌ایم، غیرنظامیان اوکراینی قادر به گرفتن منابع مالیاتی ارزشمندی هستند و هر دلار را به ۶ دلار تبدیل می‌کنند، که در بخش کشاورزی می‌بینیم. برای هر دلاری که USAID در بازگشت اوکراین به عنوان سبد نان جهان سرمایه‌گذاری کرده است، آنها در واقع موفق به تبدیل آن به حدود ۶ دلار سود شده‌اند. اوکراین‌ اکنون تقریباً به اندازه قبل از تهاجم تمام‌عیار، گندم، روغن آفتابگردان و ذرت صادر می‌کند، با وجود کاری که [ولادیمیر] پوتین به بندرهای دریای سیاه انجام داده و با وجود تصرف و اشغال زمین‌های کشاورزی غنی. این فقط در بخش کشاورزی است. نگاه کنید به مسیری که به سمت اتحادیه اروپا در رابطه با مبارزه با فساد طی می‌کنند، که باز هم کارهای زیادی باید انجام شود. رسانه‌های مستقل، سؤالات حکومتی، بازبینی قضات – همه این مسائل باید در راستا باشد اگر که قصد دارند تحویل به اتحادیه اروپا را تکمیل کنند. و این مسیر و کار توسط این حملات شدید، از جمله به زیرساخت‌های انرژی، کند نشده است. در واقع، آن مسیر و کار شتاب یافته و عمیق‌تر شده است. و این چیزی است که این منابع به ما اجازه داده‌اند انجام دهیم، که همچنین، نه به طور تصادفی، به ما اجازه می‌دهند با اعتماد به نفس قابل‌توجهی که منابع به مقصدهای مورد نظرشان می‌رسند را نمایندگی کنیم. تعداد کوچک کسب‌وکارهایی که در سال گذشته تأسیس شده‌اند بیشتر از تعداد تأسیس شده قبل از تهاجم تمام‌عیار است. رشد ناخالص داخلی سال گذشته ۵ درصد بود. امسال تقریباً ۴.۵ درصد خواهد بود. این رقم به حسادت بسیاری از کشورهاست، نه فقط کشورهایی که تحت بمباران تمام‌عیار قرار دارند. و در نهایت، به سرمایه‌گذاری‌های انجام شده توسط مالیات‌دهندگان ایالات متحده در زیرساخت‌های انرژی اشاره می‌کنم که ما به شرکای اوکراینی‌ خود هدایت می‌کنیم و چراغ‌ها را روشن نگه می‌داریم. آنها می‌لرزند، ممکن است مدتی خاموش شوند، شاید مجبور شویم با ژنراتورها یا خانه‌های بویلر سیار به سرعت وارد عمل شویم، اما به طور کلی، توانستیم چراغ‌ها را روشن نگه داریم و گرما را نگه داریم. پوتین به دلیل خاصی به زیرساخت‌های انرژی حمله می‌کند. او تلاش دارد اهرمی برای آنچه که امیدوار است یک مذاکره باشد که به او اجازه می‌دهد آنچه را که گرفته است، حفظ کند، ایجاد کند. پوتین می‌توانست بدون شلیک گلوله‌ای دیگر در این جنگ پیروز شود اگر اقتصاد فروپاشیده بود، اگر زیرساخت‌های انرژی فروپاشیده بود. و به لطف حمایت‌های این کمک‌های اختصاصی آمریکا به اوکراین، ما توانستیم با اوکراینی‌ها برای جلوگیری از اینکه این اتفاق رخ ندهد، همکاری کنیم.

راوی آگراوال: دفعه قبل که حدوداً یک سال پیش با هم صحبت کردیم، درباره این صحبت کردیم که بسیاری از کشورها به کمک نیاز ندارند، بلکه به تجارت نیاز دارند. و به بسیاری از جهات، این مدل شما نیز هست. اما یکی از انتقادات به دولت بایدن این بوده است که، مانند دولت قبلی ترامپ، به درون خود معطوف شده است. کمتر بر تجارت آزاد تمرکز کرده و بیشتر بر حمایت‌گرایی تکیه کرده است. این موضوع به برخی از اهداف اصلی سازمانی مانند USAID که بیشتر بر تجارت و کمتر بر کمک تأکید دارد، آسیب رسانده است.

سامانتا پاور: ما به‌ تازگی چند هفته واقعاً پرزحمت را صرف آماده‌سازی برای قطعنامه ادامه‌دار، موسوم به C.R. کردیم که شامل ترجیحات تجاری برای هائیتی از طریق رهبری نماینده کنگره، حکیم جفریس، بود. و همان‌طور که احتمالاً در رسانه‌ها خوانده‌اید، ما خیلی به تجدید قانون رشد و فرصت آفریقا (AGOA) نزدیک شدیم. متأسفانه، در آخرین لحظه، نتوانست در این بسته واقعاً پیچیده گنجانده شود. اما چیزی که برآمده این بود که چقدر اعضای کنگره، به ویژه ولی نه تنها، انجمن سیاه کنگره (CBC)، به این اقدام اهمیت می‌دادند. مردم دیدند که AGOA چقدر برای قیمت‌های مصرفی در ایالات متحده، برای مشاغل در آفریقا، و همچنین در رقابت استراتژیک با جمهوری خلق چین (PRC) مهم است. و به همین دلیل است که دولت بایدن از تمدید مجدد AGOA که قرار است سال آینده منقضی شود، حمایت کرده است. نمی‌توانید این قطعات قانونی ترجیحات تجاری را از اهداف توسعه دوجناحی جدا کنید. ما می‌خواهیم در این کشورها خودکفایی ببینیم، همان‌طور که گفتید، از کمک به تجارت حرکت کنیم، سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی ببینیم و به رشد اقتصادی برسیم. ما تشخیص می‌دهیم که رشد اقتصادی فراگیر نیاز به تبدیل به مشاغل برای جوانان دارد، وگرنه بی‌ثبات‌کننده است.

اما هنوز کارهای زیادی داریم که باید انجام دهیم تا به‌طور جدی در کشورهایی که به دلیل وام‌های گرفته شده از جمهوری خلق چین و شرایط وام‌های مقابله با پاندومی و یا کاهش اقتصادی مرتبط تحت فشار بدهی هستند، حضور داشته باشیم. آنها می‌خواهند ما شریک انتخابی باشیم.

نمی‌دانم در دولت بعدی چه اتفاقی خواهد افتاد، اما مهم است که از این واقعیت بهره‌برداری کنیم که در USAID، در مؤسسه مالی توسعه، و در وزارت بازرگانی ما مجموعه ابزار اقتصادی خود را گسترش داده‌ایم. ما بهتر می‌توانیم رقابت کنیم و نشان دهیم که مدل ایالات متحده مدل بهتری است. برای هر دلاری که چینی‌ها به بدهی اختصاص می‌دهند، ما ۹ دلار به صورت کمک بلاعوض ارائه می‌دهیم. اما این یک محرک است. این به‌سوی بستن مأموریت‌های کمکی آمریکا هدایت می‌شود، زیرا آن اقتصادها خود‌نگهدار و خود‌تولیدکننده خواهند بود. مهم است تناقض بین میل به رقابت با جمهوری خلق چین و دیدن آسیب‌های ناشی از مدل ناقص آنها در این کشورها به خاطر این وام‌های بزرگ را بفهمید. بیشتر کشورهایی که در آنها کار می‌کنیم اکنون بیش از آنچه که برای آموزش و بهداشت خرج می‌کنند، برای پرداخت‌های بهره‌ به بستانکاران، از جمله جمهوری خلق چین، هزینه می‌کنند. این برای هیچ‌کسی خوب نیست.

راوی آگراوال: بزودی به دولت بعدی می‌پردازیم. اما یک نظر دیگر درباره دولت فعلی. شما بر شورای امنیت ملی می‌نشینید. وقتی انتقاداتی از سیاست خارجی بایدن می‌شنوید—بازگشت از افغانستان خراب شد، خاورمیانه در حال حاضر شبیه به یک آشوب است، توافق‌نامه‌های تجاری عمده‌ای وجود نداشته، قدرت نرم ایالات متحده به‌طور چشمگیری کاهش یافته، آمریکا در سیاست‌های خود استانداردهای دوگانه اعمال می‌کند—چگونه به این موارد پاسخ می‌دهید؟

سامانتا پاور: خوب، در سفرهایم به حدود ۵۰ کشور و ملاقات‌هایی که با رهبران دولت، جامعه مدنی، رهبران بخش خصوصی، و رسانه‌های مستقل داشته‌ام، تمایل به همکاری بیشتر، نه کمتر، را شنیده‌ام. تردیدی نیست که جنگ در غزه کشورهای با اکثریت مسلمان را متاثر کرده است. اما حتی در این مورد، سازمان‌های غیر دولتی و سایر کشورهای اهدا‌کننده به ما فشار می‌آورند تا از ارتش دفاعی اسرائیل و نخست‌وزیر [بنیامین] نتانیاهو درخواست کنیم. بنابراین رهبری ایالات متحده در این زمینه غیرقابل جایگزین است، همان‌طور که با آتش‌بس در لبنان که توسط ایالات متحده مذاکره شده بود و امیدوارم در غزه ببینید، که برای مدت طولانی آن را دنبال کرده‌ایم، و در سودان خواهیم دید. واقعاً جایگزینی برای رهبری دیپلماتیک ایالات متحده وجود ندارد.

این یک امتیاز است، و به نفع مردم خودمان است که به این کشورها کمک کنیم تا از شوک‌های شدید که مجبور به تحمل آنها بوده‌اند، رهایی یابند. این فقط پاندمی و بدهی نیست، بلکه جنگ در اوکراین، حملات حوثی‌ها به حمل و نقل، شوک‌های اقلیمی نیز هست. این یک زمان واقعاً چالش‌برانگیز است برای کشورهایی که در تلاش‌اند نیازهای شهروندانشان را تامین کنند. و بنابراین این منجر به این می‌شود که مردم به ایالات متحده نگاه کنند و قدردان تلاش‌های رئیس‌جمهور بایدن برای گسترش این مجموعه ابزار باشند.

راوی آگراوال: با انتقاداتی که در این گفتگو از دولت بایدن می‌شود، شکی نیست که ترامپ حقوق بشر یا توسعه را به‌گونه‌ای که شما و بسیاری از حامیان حقوق بشر استدلال کرده‌اید، در اولویت قرار نمی‌دهد. فکر شما چیست درباره اینکه یک دوره دوم ترامپ چگونه بر دستورالعمل کمک و توسعه آمریکایی در سرتاسر جهان تأثیر خواهد گذاشت؟ چه پیش‌بینی برای نقش USAID در تأمین اولویت‌هایی که شما در مدت زمان تصدی خود در جایگاه قرار داده‌اید، دارید؟

سامانتا پاور: من نمی‌توانم چیزی پیش‌بینی کنم. با توجه به ترکیب احتمالی اگر نامزدهای کابینه به جلو بروند، ممکن است رئیس‌جمهور منتخب خود را با تیمی واقعاً ناهمگن احاطه کند. در مقاطع بین‌اداری، هرگز مشخص نیست که چه کسی پیروز خواهد شد. اما بسیاری از مواضعی که سناتور مارکو روبیو اتخاذ کرده است با اهداف بلندمدت این سازمان در حوزه حقوق بشر، فساد و مقاومت در برابر دیکتاتوری در ونزوئلا و دیگر قسمت‌های جهان هماهنگ است. گسترش بازارها برای کسب‌وکارهای آمریکایی، اطمینان از اینکه اگر دوباره یک شیوع بزرگ بیماری عفونی رخ دهد، بهتر آماده‌ایم زیرا سرپرستی بهتری در خارج از کشور داریم. چیزهای زیادی در جعبه‌ابزار توسعه ما وجود دارد که با منافع ایالات متحده حتی به‌طور محدود تعریفی، همسو است.

مسلم است که ما یک ماه دیگر باقی‌مانده داریم و کار کاهش نیافته است. امیدواریم که یک آتش‌بس در غزه وجود داشته باشد و بتوانیم کمک‌ها را به شدت وارد کنیم و بالاخره به افرادی برسیم که رسیدن به آنها مدت‌هاست به تعویق افتاده است. اما وقتی که خداحافظی می‌کنم، می‌شنوم که از اینکه USAID یک کرسی در شورای امنیت ملی دارد، قدردانی می‌شود. من هیچ ارتباطی با آن نداشته‌ام. این تصمیم رئیس‌جمهور بایدن بود. این تصمیم فقط نمادین نبود؛ بلکه یک شناخت بود که نمی‌توانید با بحران‌های خاورمیانه مقابله کنید اگر از USAID مطالب مربوط به HTS و وضیعت حکمرانی اخیر در ادلب و چگونگی بازگردانی افراد از زندان الهول به گونه‌ای که آنها را کمتر مستعد جذب [داعش] کند نشنوید.

همان کشورهایی که از آنها می‌خواهیم حمل و نقل کالا به ایران را متوقف کنند، از ما درخواست کمک برای آماده‌سازی در برابر رویدادهای آب و هوایی شدید نیز می‌کنند؛ شما نمی‌توانید وقتی چیزی نیاز دارید فقط ظاهر شوید. این باید یک شراکت پایدارتر باشد. و من جنبه معامله‌گری سیاست خارجی در هر دولتی را می‌شناسم. اما تقسیم قدرت نرم ناشی از انجام آن سرمایه‌گذاری‌ها در طول دهه‌ها، از جمله تحت ریاست‌جمهوری ترامپ، همان‌طور که این سازمان به کار فوق‌العاده مهم در امنیت غذایی، امنیت بهداشتی، آموزش دختران، رشد کسب‌وکارهای کوچک و تلاش برای کمک به کشورها، ایجاد رشد فراگیر ادامه داد.

تغییراتی، البته در برخی از مسائل با پروفایل بالا ایجاد خواهد شد. اما تحت رهبری عالی مارک گرین، که توسط رئیس‌جمهور ترامپ منصوب شد، این سازمان زمانی که من وارد شدم، در وضعیت بسیار خوبی بود. و آن برنامه‌ها در جهان دارای خطوط طولانی اجرا هستند. بنابراین انتظار دارم که تداوم زیادی وجود داشته باشد.