دالیپ سینگ، معاون مشاور امنیت ملی ایالات متحده در امور اقتصادی بین‌المللی، در تاریخ پنجشنبه ۲۶ سپتامبر تأکید کرد که ما در «شدیدترین دوره رقابت ژئوپلیتیکی از زمان جنگ سرد» قرار داریم و روسیه و چین در تلاش هستند نظم تحت رهبری ایالات متحده را مختل کنند. او در سخنرانی خود در تالار گفتگوی ترانس‌آتلانتیک درباره جغرافیای اقتصادی در نیویورک بیان کرد که رقابت اقتصادی و تکنولوژیک، محور اصلی درگیری‌های آینده خواهد بود زیرا قدرت‌های هسته‌ای سعی خواهند کرد از درگیری‌های نظامی مستقیم اجتناب کنند.
در خصوص مسئله دارایی‌های مسدود شده روسیه، سینگ تأکید کرد که «اراده سیاسی» باید تضمین کند که گروه ۷ به تعهد خود برای تبدیل درآمد بهره به یک بسته کمک ۵۰ میلیارد دلاری برای اوکراین تا پایان سال عمل کند. او بیان کرد: «ما به پایان کار بر روی ذخایر روسیه خواهیم رسید.» وی به اهمیت تاریخی این تلاش چندجانبه اشاره کرد و گفت: «هرگز در تاریخ اتفاق نیفتاده است که یک ائتلاف چندجانبه دارایی‌های یک کشور مهاجم را مسدود کند… و راهی برای به‌کارگیری ارزش آن دارایی‌ها برای تأمین مالی طرف متضرر پیدا کند.»
او به چالش‌های فنی اشاره کرد اما در اشاره به ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، تأکید کرد که «انتخاب با ماست، نه با او.» سینگ ویکتور اوربان، نخست‌وزیر مجارستان، را تنها رهبر اتحادیه اروپا دانست که مانع تغییرات قانونی مورد درخواست ایالات متحده برای باز کردن راه مشارکتش می‌شود، اما اشاره کرد که اوربان «به اندازه‌ای که تصور می‌کند نفوذ ندارد.»
در مورد سیاست اقتصادی، سینگ بر رویکردی متوازن تأکید کرد و هشدار داد که ابزارهای محدود کننده مانند «تحریم‌ها، کنترل‌های صادراتی و تعرفه‌ها» قلب و ذهن مردم را فتح۸۸۹دالیپ سینگ، معاون مشاور امنیت ملی ایالات متحده در امور اقتصاد بین‌الملل، روز پنجشنبه ۲۶ سپتامبر تاکید کرد که ما در دوران “شدیدترین رقابت ژئوپلیتیکی از زمان جنگ سرد” هستیم و روسیه و چین به دنبال برهم زدن نظم تحت رهبری آمریکا هستند. او در نشست انجمن فرا آتلانتیک در مورد ژئواکونومی در نیویورک بیان کرد که رقابت اقتصادی و تکنولوژیکی درگیری‌های آینده را تعیین خواهد کرد زیرا قدرت‌های هسته‌ای تلاش می‌کنند از درگیری‌های نظامی مستقیم پرهیز کنند.
در موضوع دارایی‌های مسدود شده روسیه، سینگ تاکید کرد که “اراده سیاسی” باید تضمین کند که گروه ۷ به تعهد خود برای تبدیل درآمد بهره به یک بسته کمک ۵۰ میلیارد دلاری برای اوکراین تا پایان سال عمل کند. او گفت: “ما قصد داریم در موضوع ذخایر روسیه به خط پایان برسیم.” سینگ بر اهمیت تاریخی این تلاش چندجانبه تاکید کرد و اظهار داشت که “هرگز قبل از این در تاریخ، یک ائتلاف چندجانبه دارایی‌های یک کشور متجاوز را مسدود نکرده و راهی برای استفاده از ارزش آن دارایی‌های مسدود شده برای حمایت از طرف متضرر پیدا نکرده است.”
او به چالش‌های فنی اذعان داشت، اما با اشاره به ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، تاکید کرد که “انتخاب با ماست، نه او.” سینگ ویکتور اوربان، نخست‌وزیر مجارستان، را تنها رهبر اتحادیه اروپا نام برد که تغییرات قانونی مورد نظر آمریکا برای آزادسازی مشارکت خود را متوقف می‌کند، اما اشاره کرد که اوربان “به اندازه‌ای که تصور می‌کند، نفوذ ندارد.”
در مورد دیپلماسی اقتصادی، سینگ بر رویکردی متعادل تاکید کرد و هشدار داد که ابزارهای محدودکننده مانند “تحریم‌ها، کنترل‌های صادراتی و تعرفه‌ها” “قلب‌ها و ذهن‌ها را نمی‌برند.” او بر نیاز به ابزارهای مثبت که “مقاومت زنجیره تامین”، “برتری تکنولوژیکی” و “امنیت انرژی” را ترویج می‌کنند، تاکید کرد. این با تخصص مرکز ژئواکونومی در این زمینه همسو است که با تحقیقات سال گذشته انجمن فرا آتلانتیک در برلین و مقاله اخیر نیکول گلدین، پژوهشگر ارشد غیرمقیم، همخوانی دارد.
او همچنین نگرانی خود را نسبت به کمبود قدرت مالی برای سرمایه‌گذاری‌های بزرگ ابراز کرد و استدلال کرد که بخش خصوصی انگیزه‌ای برای سرمایه‌گذاری در پروژه‌های بلندمدت و با ریسک بالا ندارد. سینگ خواستار ابتکاراتی مانند “ذخیره مقاومت استراتژیک” یا نهادهای عمومی با انعطاف و دامنه بیشتر برای پرکردن این خلاء شد. نکات بیشتری از گفت‌وگوی او با جولیا فریدلاندر، مدیرعامل آتلانتیک-بروکه، در زیر آمده است.
سیاست صنعتی و رقابت جهانی
سینگ استدلال کرد که سیاست صنعتی حیاتی است زیرا بخش خصوصی به تنهایی نمی‌تواند چالش‌های بزرگی مانند “از دست دادن مقاومت زنجیره تامین”، “کاهش برتری تکنولوژیکی” و “پوچی پایه صنعتی ما” را حل کند.
او نتایج مثبت از مداخلات اخیر دولت، مانند مشوق‌های مالیاتی و سرمایه‌گذاری در تحقیقات و توسعه را برجسته کرد که “رشد پایدار بالاتر از روند” و احیای “نوآوری و بهره‌وری” را به همراه داشته‌اند.
سینگ اشاره کرد که تاخیر در پذیرش نقش فعال‌تر دولت به دلیل ضعیف شدن ماهیچه‌های سیاسی در طول چهل سال گذشته بوده است. اصلاح مسیر از رویکرد آزادمدارانه زمان‌بر بوده است.
در مورد رقابت جهانی، سینگ بر نیاز به رویکرد “نظریه بازی چندمرحله‌ای چندبازیگر” تاکید کرد، به‌ویژه در مورد چین که با ظرفیت بیش از حد دولتی حمایت‌شده به بازارهای کلیدی مانند فولاد، انرژی خورشیدی و نیمه هادی‌ها سوق می‌کند.
او راهبرد ایالات متحده برای تقویت ظرفیت داخلی، تشکیل ائتلاف با کشورهایی که “با همان قواعد بازی می‌کنند” و استفاده از “اقدامات محدودکننده” مانند تعرفه‌ها برای جلوگیری از رقابت ناعادلانه و حفظ امنیت ملی را تشریح کرد.
نقش چین در ماشین جنگی روسیه
سینگ تاکید کرد که روسیه اقتصاد خود را به یک “ماشین جنگ” تبدیل کرده و اکنون به کشورهای سرکش مانند ایران و کره شمالی اتکا دارد که به “چرخ‌دنده‌های آگاهانه این زرادخانه خودکامگی” تبدیل شده‌اند تا توان نظامی خود را حفظ کند.
سینگ از اقدامات چین در سال‌های اخیر به‌ویژه شگفت‌زده بود و پرسید چرا کشوری که ادعا می‌کند به دنبال “روابط بهتر با اروپا” است و می‌خواهد به‌عنوان یک “سهامدار مسئول” شناخته شود، اکنون بزرگ‌ترین تهدید برای امنیت اروپا را حمایت می‌کند و به برنامه هسته‌ای پیونگ‌یانگ کمک می‌کند.
سینگ به رکود تورمی چین و اتکای آن به تقاضای خارجی اشاره کرد اما پرسید چرا همچنان “تمام منابع اصلی تقاضای خارجی را خصمانه می‌کند” و نقش پکن در جنگ را یک “گوه استراتژیک” به‌جای یک برد توصیف کرد.
سینگ بیان کرد که تحریم‌ها درباره “شوک و حیرت” نیست بلکه درباره “استقامت” است، و خاطرنشان کرد که نشانه‌هایی از چین مبنی بر کاهش تأمین مالی ورودی‌های نظامی روسیه وجود دارد.
او پیشنهاد کرد که چین قدرت دارد تا “فردا دو شاخه ماشین جنگی” را بکشد و هشدار داد که عدم اقدام به “آسیب شدید به اعتبار” پکن منجر خواهد شد.
فروتنی، خلاقیت، و اصلاحات ساختاری
سینگ بر اهمیت فروتنی در مواجهه با چالش‌های جهانی تاکید کرد، به‌ویژه با توجه به “ناپایداری‌های فضای سیاسی داخلی، پس‌زمینه ژئوپلیتیکی، و رژیم اقتصاد کلان جهانی” که همگی شدت یافته و یکدیگر را تغذیه می‌کنند.
او خواستار تغییر فرهنگی در امنیت ملی شد و به‌نفع “خلاقیت از پایین به بالا” و کمتر شدن سلسله‌مراتب بالا به پایین بود. سینگ بر نیاز به صحبت کردن، ریسک پذیرفتن، اذعان به اشتباه و به چالش کشیدن فرضیات برای جلوگیری از شکست‌های مدیریت ریسک تاکید کرد.
سینگ اهمیت چشم‌انداز تاریخی را با کشاندن موازی‌های بین دوره کنونی و اوایل قرن بیستم برجسته کرد. او مثال‌هایی از جمله اولین موج جهانی‌شدن تحت رهبری ایالات متحده (۱۸۷۰-۱۹۱۳) را ذکر کرد و بر اصلاحات ساختاری مانند ایجاد بانک مرکزی فدرال و مالیات بر درآمد برای مبارزه با نابرابری، به‌عنوان درس‌هایی مرتبط برای امروز تاکید کرد.
سینگ بر نیاز به تغییر ساختاری مدرن تاکید کرد و به قانون‌گذاری‌های اخیر مانند قانون کاهش تورم، قانون تراشه‌ها و علم و لوایح زیرساختی به‌عنوان گام‌های خوب اشاره کرد و همچنین از سیاست‌گذاران خواست تا بر تعمیر قرارداد اجتماعی در داخل و تعادل‌بخشی به رهبری جهانی تمرکز کنند.
نویسنده: Benjamin Lenain
اندیشکده: Atlantic Council
