بخش ایران سازمان عفو بین‌الملل از مقامات خواست تا از او در برابر شکنجه و سایر بدرفتاری‌ها محافظت کرده و دسترسی به خانواده و وکیل را فراهم کنند.
دهلی نو:
دو روز پیش، ویدیویی منتشر شد که یک زن ایرانی را نشان می‌داد که برای اعتراض به آزار و اذیت توسط پلیس اخلاقی در دانشگاهی در تهران، به لباس زیر خود در می‌آید. تصاویری در رسانه‌های اجتماعی او را نشان می‌داد که توسط مردانی با لباس شخصی به داخل یک خودرو برده شده و به مکانی نامعلوم منتقل می‌شود.
این زن، که هویتش مشخص نشده، به گفته چندین رسانه و کانال‌های اجتماعی خارج از ایران، در داخل دانشگاه معتبر آزاد اسلامی تهران توسط اعضای نیروهای شبه‌نظامی بسیج مورد آزار و اذیت قرار گرفته و مقنعه و لباس‌هایش پاره شده است.
امیر محبوب، مدیر روابط عمومی دانشگاه آزاد، در پستی در شبکه اجتماعی X اعلام کرد که این دانشجو، که از همسر خود جدا شده و دارای دو فرزند است، دچار “اختلال روانی” بوده است. روزنامه محلی فرهیختگان نیز اعلام کرد که او به یک مرکز سلامت روان منتقل شده است.
دو روز بعد، هنوز محل اقامت او نامعلوم است که باعث شده بخش ایران سازمان عفو بین‌الملل خواستار آزادی فوری او شود. “مقامات باید او را از شکنجه و سایر بدرفتاری‌ها محافظت کرده و دسترسی به خانواده و وکیل را فراهم کنند. اتهامات ضرب و شتم و خشونت جنسی علیه او هنگام بازداشت نیازمند تحقیقات مستقل و بی‌طرف هستند”، این سازمان گفت.
مای ساتو، گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد جمهوری اسلامی ایران، در شبکه اجتماعی X اعلام کرد که او “این حادثه را به‌دقت نظارت خواهد کرد، از جمله واکنش مقامات.”
در ایران، پوشیدن مقنعه و لباس‌های گشاد در ملأ عام برای زنان اجباری است و تخلف از این قانون منجر به دستگیری مهسا امینی، زن کرد-ایرانی، در سال ۲۰۲۲ شد. بعداً او در زندان جان باخت که منجر به اعتراضات گسترده‌ای در سراسر کشور شد و زنان در جریان این اعتراضات مقنعه‌های خود را برداشتند و حتی آنها را سوزاندند. هنرپیشه ایرانی، هنگامه قاضیانی، نیز به دلیل برداشتن حجابش در اینستاگرام در همبستگی با این حرکت بازداشت شد. سرکوبی که پس از آن انجام شد، بیش از ۵۰۰ معترض را به کام مرگ کشاند.
پلیس اخلاق ایران یا گشت ارشاد در سال ۲۰۰۶ برای تضمین اجرای سخت‌گیرانه قوانین حجاب، که از دهه ۱۹۸۰ وجود داشته است، تاسیس شد. آنها اماکن عمومی را گشت‌زنی می‌کنند و به‌طور فزاینده‌ای در مدارس و دانشگاه‌ها حضور دارند و نظارت بر پوشش زنان را انجام می‌دهند.
از آن زمان، زنان با پوشیدن لباس‌های تنگ یا نشان دادن موهای خود در مکان‌های عمومی و رسانه‌های اجتماعی به این قوانین اعتراض کرده‌اند.
