نیویورک—این هفته دو ابر تاریک بر گردهمایی مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک سایه افکندند. نخست، خطر فزاینده همکاری میان چین و روسیه و دوم، عدم قطعیت در مورد اینکه آیا رهبری ایالات متحده پس از انتخابات نوامبر با این چالش مواجه خواهد شد یا نه.
نمی‌توان این دو مسئله را از هم جدا دانست، زیرا تنها رهبری مستحکم، مطمئن و دوراندیش ایالات متحده و همراهی با شرکا و متحدان جهانی می‌تواند تهدیدهای ناشی از همکاری چین و روسیه—مانند تداوم جنگ روسیه در اوکراین، تقویت تهدیدهای ایران و نیروهای نیابتی آن در خاورمیانه، و تشدید تنش‌ها در آسیا—را به چالش بکشد و کنترل کند.
این هفته در نشستی با عنوان “مجمع جهانی آینده” شورای آتلانتیک در نیویورک، کاندول۸۹۸نیویورک — این هفته در نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک، دو ابر تاریک در فضا دیده می‌شد. نخست، خطر رو به رشد اتحاد چین و روسیه بود. دوم، عدم اطمینان از توانایی رهبری ایالات متحده در مواجهه با چالش‌ها پس از انتخابات ماه نوامبر.
جدا کردن این دو موضوع از هم غیرممکن است، زیرا خطرات تخریبی که از اتحاد چین و روسیه ناشی می‌شود، شامل ادامه جنگ روسیه در اوکراین، تقویت تهدیدات ایران و نیروهای نیابتی آن در خاورمیانه، و افزایش تنش‌ها در آسیا، تنها با رهبری ثابت‌قدم، مطمئن و دوراندیش ایالات متحده همراه با شرکا و متحدان قابل مقابله و مهار است.
در گفتگو با اولین نشست آینده جهانی شورای آتلانتیک در نیویورک این هفته، کاندولیزا رایس، وزیر امور خارجه پیشین ایالات متحده، در مصاحبه‌ای حضوری گفت که دورانی که در آن قرار داریم را بیش از جنگ سرد خطرناک می‌داند. این موضوع به دلیل این است که تهدیدات جهانی در مقابل خطرات عوام‌گرایی، ملی‌گرایی، انزواطلبی و حمایت‌گرایی که رایس آنها را «چهار سوار آخرالزمان» نامیده است، قرار دارند.
رایس توضیح داد که «ایالات متحده باید هم تعهد و هم واقعیت تمایل آمریکا برای باقی ماندن درگیر در جهان را نشان دهد، زیرا قدرت‌های بزرگ به کار خودشان توجه نمی‌کنند. و اگر ما محیط بین‌المللی را شکل ندهیم، دیگران این کار را خواهند کرد، مانند چین و روسیه.»
او افزود، «فقط امیدوارم که ما در ایالات متحده آن را این‌گونه تشخیص دهیم و به این نتیجه نرسیم که می‌توانیم جهان را به حال خود رها کنیم.»
ما مصمم به توقف این هستیم
ریاکاری چیز جدیدی در امور جهانی نیست، اما دشوار است با زبان‌گویی چین درباره حاکمیت ملی در حالی که نقشی پیشرو در تلاش‌های روسیه برای نابودی اوکراین دارد رقابت کرد. مقامات ارشد ایالات متحده معتقدند که بدون پکن، ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، نمی‌توانست جنگ تمام عیار، قتل‌آمیز، جنایتکارانه و مستمر خود را در اوکراین که اکنون در سال سوم خود است، حفظ کند.
مقامات ارشد ایالات متحده و اروپا، هنگامی که با درخواست‌هایی برای کاهش حمایت خود از جنگ روسیه روبرو می‌شوند، همتایان چینی خود را غیرقابل حرمت می‌یابند. یک مقام ارشد ایالات متحده که روزهای اخیر با او صحبت کردم، تخمین زد که شی جین‌پینگ، رهبر چین و پوتین بیش از شصت دیدار شخصی و هزار ساعت گفتگو با هم به عنوان رهبران کشورشان داشته‌اند. این ارتباط به آنها اجازه داده تا هدف مشترک خود در تضعیف رهبری جهانی ایالات متحده را علی‌رغم اختلافات و تنش‌های تاریخی بین مللشان پیش ببرند.
مقامات ارشد دولت بایدن، که این هفته در حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل متحد با شرکای جهانی سخن می‌گویند، اطلاعاتی را به اشتراک می‌گذارند که تأیید می‌کند چین به طرز ناراحت‌کننده‌ای حمایت خود از جنگ روسیه در اوکراین را تشدید کرده است.
گرچه به نظر می‌رسد چین هنوز سلاح‌ها را مستقیماً تحویل نداده است، حمایت آنها از صنایع دفاعی روسیه شامل اجزای بی‌شمار و تراشه‌های نیمه‌هادی برای تسلیحات روسیه، اجزای شیمیایی برای مواد منفجره، ماشین‌آلات برای تولید صنعتی دفاعی و فناوری پیشرفته که به کشتار غیرنظامیان اوکراینی و تخریب شهرها و زیرساخت‌های آنان منتهی می‌شود، است. علاوه بر این، برخی از اجزایی که توسط شرکت‌های آمریکایی به شرکت‌های چینی ارائه می‌شود، به دیگر شرکت‌های چینی فروخته می‌شود و سپس به روسیه ارسال می‌شوند.
پشتیبانی چین تفاوت را ایجاد می‌کند. یک مقام ارشد آمریکایی به من گفت که کمک‌های چین به روسیه اجازه داده تا تولید تانک‌های خود را از صد به هزار دستگاه در سال افزایش دهد.
نیکلاس برنز، سفیر ایالات متحده در چین، به انجمن فراآتلانتیک ژئواکونومی، که نیز این هفته در نیویورک برگزار شد و با همکاری شورای آتلانتیک و گروه اندیشکده آلمانی آتلانتیک-بریکه میزبانی شد، گفت: «ما مصمم به متوقف کردن این هستیم.»
برنز گفت: «ما در چند ماه گذشته بیش از سیصد شرکت چینی را تحریم کردیم. متأسفانه، تغییری در رفتار چینی‌ها مشاهده نکرده‌ایم. بنابراین آنها باید انتظار داشته باشند که ما این تلاش تنبیهی را ادامه دهیم تا صدایمان را روشن کنیم، که ما نمی‌خواهیم در حالی که چین به طور قابل‌توجهی به تقویت توان تسلیحاتی و نیز پایه صنعتی دفاعی روسیه کمک می‌کند، بیکار بمانیم.»
اتصال روسیه و چین تنها مسئله‌ای برای رهبران ایالات متحده نیست، بلکه برای شرکای ایالات متحده در سراسر جهان نیز اهمیت دارد. این حمایت روسیه و چین از تهران و از طریق ایران برای نیروهای نیابتی آن است که اسرائیل را به خطر انداخته و خاورمیانه را به مکانی خطرناک‌تر تبدیل کرده است زیرا منطقه با تهدید جنگ گسترده‌تری روبرو است. این حمایت روسیه و چین از پیونگ‌یانگ است که کره شمالی را به کشوری هسته‌ای حتی خطرناک‌تر تبدیل کرده است.
در همین حال، پیونگ‌یانگ بارهایی از مهمات و موشک‌های بالستیک را به مسکو ارسال می‌کند و تهران موشک‌های بالستیک کوتاه‌برد و پهپادهای مسلح ارائه می‌دهد. در کنار هم، این همپیمانی ظالمان نه تنها اوکراین بلکه آسیا و خاورمیانه را تهدید می‌کند.
فومیو کیشیدا، نخست وزیر در حال کناره‌گیری ژاپن، این هفته به جاش روگین، ستون‌نویس واشنگتن پست، گفت که دیکتاتوری‌های تهاجمی در آسیا مانند چین و کره شمالی تقویت خواهند شد اگر به روسیه اجازه داده شود با مصونیت حاکمیت اوکراین را نقض کند.
کیشیدا به روگین گفت: «به همین دلیل است که من گفته‌ام که اوکراین امروز می‌تواند شرق آسیا فردا باشد. و این دلیل اصلی است که من همچنان گفته‌ام که امنیت یورو-آتلانتیک و هند و پاسیفیک جدایی‌ناپذیر است.»
به هم بکوبیدشان
ایالات متحده و دیگران چه می‌توانند در برابر این تهدید گردآینده انجام دهند؟
توصیه‌های متداول ژئوپلیتیکی پیشنهاد می‌کند که یکی باید از طریق انگیزه‌ها و دیپلماسی یا چین یا روسیه را جدا کند، همان‌طور که هنری کیسینجر، وزیر امور خارجه وقت، در دهه ۱۹۷۰ با چین انجام داد، یا هزینه هدف‌های آنان را افزایش دهد.
در آینده جهانی شورای آتلانتیک، رایس رویکردی برای هر کسی که در ماه نوامبر به عنوان رئیس‌جمهور ایالات متحده انتخاب شود، طرح کرد.
به‌جای اینکه سعی کنند چین و روسیه را از هم جدا کنند، او پیشنهاد داد که به‌جای آن آنها را به هم بکوبند و نه تنها آنها را با عواقب اعمال خود روبرو کنند، بلکه نشان دهند که تا چه حد فراتر از هدف مشترکشان علیه ایالات متحده و متحدانش چیز دیگری ندارند.
رایس گفت که رهبران روسیه نباید از اینکه چین جایگزین آنها در آسیای مرکزی شده باشد خوشحال باشند، و چین نباید خوشحال باشد که حوثی‌ها، نیروهای نیابتی ایران، مسیرهای دریایی که بیشتر کالاهای چینی را جابه‌جا می‌کنند، مختل می‌کنند.
علاوه بر این، او افزود که باید برای بانک‌های چینی که از اقدامات چین در حمایت از تلاش‌های روسیه پشتیبانی می‌کنند، عواقب قائل شویم. باید شروع به اعمال عواقب بر این همکاری کنیم.»
هر کسی که در نوامبر رئیس‌جمهور ایالات متحده انتخاب شود، با همین بافت جهانی روبرو خواهد شد، پس تنها سوال این است که رئیس‌جمهور جدید چگونه آن را درک کرده و پاسخ خواهد داد. درس تاریخ در این مورد قابل توجه و بیدارباشی است.
رایس گفت که پیش از جنگ جهانی دوم، گمان نمی‌کنم آلمان هیتلری، ژاپن امپراتوری و ایتالیا موسولینی واقعاً دوستانه بوده باشند. اما در این ضمن مشکلات زیادی ایجاد کردند. او چین، روسیه و ایران را در این زمینه می‌بیند و بر این باور است که باید آنها را به «پاسخگویی» واداشت.
رایس نتیجه گرفت که سوال واقعی برای رئیس‌جمهور بعدی ایالات متحده این است که آیا روسیه و چین آینده جهانی را شکل خواهند داد یا ایالات متحده با متحدانش. برای تمام سر و صدای گیج‌کننده کمپین انتخاباتی در جریان، این مهم‌ترین چالش نسلی برای فرمانده کل بعدی خواهد بود.
نویسنده: Frederick Kempe
اندیشکده : Atlantic Council
