در سال‌های اخیر، بسیاری از اسرائیلی‌ها، اعم از شهروندان عادی و همچنین سیاستگذاران، به این نتیجه رسیده‌اند که با توجه به حملات موشکی مجدد این گروه شبه‌نظامی لبنانی علیه جوامع مرزی اسرائیل، جنگ با حزب‌الله ضروری است – شاید اجتناب‌ناپذیر. این تصور تنها پس از حملات حماس در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ تشدید شد، زمانی که حسن نصرالله، دبیرکل حزب‌الله اعلام کرد که گروه مورد حمایت ایران تا زمانی که آتش‌بس در غزه برقرار نشود، به شلیک موشک به این جوامع ادامه خواهد داد. بلافاصله پس از ۷ اکتبر، چندین مقام ارشد دفاعی اسرائیل، از جمله یوآو گالانت، وزیر دفاع، از حمله فوری به حزب الله دفاع کردند و تنها با فشار شدید ایالات متحده، و همچنین دو گروه حمله ناو هواپیمابر که رئیس جمهور جو بایدن دستور ورود به منطقه را صادر کرد، منصرف شدند.
در روزهای اخیر، درگیری بین اسرائیل و حزب‌الله وارد مرحله جدید پرمخاطره‌ای شده است، به طوری که اسرائیل توانایی‌های اطلاعاتی خود را در حملات پیدر پیجر و واکی تاکی که منجر به زخمی شدن هزاران لبنانی، احتمالاً وابسته به حزب‌الله شد، به کار گرفت و به‌طور جدی در عملیات‌های آن اختلال ایجاد کرد. قابلیت های ارتباطی اسرائیل این را با حمله به اکثر رهبری نیروهای نخبه رضوان و حمله به پرتابگرهای موشکی حزب‌الله و سایر سایت‌های نظامی دنبال کرد. گروه شبه‌نظامی لبنانی متعهد شد که البته تلافی‌جویانه را انجام دهد و با حمله به محدوده‌های معمول خود، پیش قدم شد و به حومه‌های پرجمعیت حیفا رسید.
استراتژی اسرائیل را می توان از دو دریچه مجزا نگریست. البته یکی از آنها سیاستی است که با هدف پایان دادن به حملات حزب الله و در حد امکان، محدود کردن قدرت سیاسی و نظامی آن، وادار کردن آن به عقب ۲۹ کیلومتری تا رودخانه لیتانی یا حتی خلع سلاح آن، همانطور که در سازمان ملل متحد تصریح شده است. قطعنامه ۱۷۰۱ شورای امنیت که به جنگ ۲۰۰۶ اسرائیل و حزب الله پایان داد. دستیابی به دو هدف اخیر بسیار بعید است، زیرا هیچ نیرویی در لبنان وجود ندارد که بتواند حزب الله را مجبور به تبعیت کند، و می توان فرض کرد که ایران در حال حرکت برای تقویت قدرت خود است.
البته، ساده‌ترین راه برای پایان دادن به حملات حزب‌الله، انعقاد آتش‌بس در غزه است، همانطور که به‌طور خستگی‌ناپذیر از سوی ایالات متحده و شرکای منطقه‌ای آن تاکید شده است و در ازای آن، حماس گروگان‌های اسرائیلی باقی‌مانده را آزاد می‌کند. علیرغم حمایت قابل توجه سیاستگذاران اسرائیلی و بیشتر مردم، به نظر می رسد این گزینه توسط بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، احتمالاً به دستور شرکای ائتلاف جنگ طلب خود، ایتامار بن گویر و بزالل اسموتریچ، که به طور قابل اعتمادی تهدید به سرنگونی می کنند، رد کرده است. دولت فعلی اگر آتش بس منعقد شود.
این احتمال وجود دارد که حزب‌الله بلافاصله پس از دستیابی به توافق آتش‌بس، شلیک موشک‌های خود را متوقف کند، زیرا می‌تواند ادعای پیروزی کند و تشدید تنش را در جبهه خود متوقف کند. اما در حال حاضر، هیچ معامله ای ممکن به نظر نمی رسد. نتانیاهو می‌داند که بیشتر (اما نه همه) حمایت‌ها از آتش‌بس/آزادی گروگان‌ها از سوی دشمنان سیاسی او می‌آید که هدف اصلی آنها، علاوه بر آزادی گروگان‌ها، سرنگونی دولت فعلی است. بنابراین، بقای سیاسی نتانیاهو حکم می‌کند که آتش‌بس نباشد و چرخش به شمال باشد.
بسیاری از اقدامات اسرائیل تعبیر کرده اند که قصد دارد حزب الله را به یک جنگ تمام عیار برانگیزد، جنگی که اسرائیل تقریباً به طور قطع “پیروز” خواهد شد، اگرچه احتمالاً بخش بزرگی از زیرساخت های لبنان را نابود خواهد کرد و بدون شک خسارات شدیدتری را نسبت به هر جنگی متحمل خواهد شد. از سال ۱۹۴۸. با این حال، گام های ممکن زیادی بین آنچه پس از اکتبر تبدیل شد وجود دارد. ۷ وضعیت موجود و جنگ تمام عیار، و اسرائیل تعدادی از این گام ها را با تدبیر راهبردی بسیار بیشتر از آنچه در غزه نشان داده است، برداشته است. اگرچه برخی گمان می‌کنند که تهاجم زمینی اسرائیل ممکن است در راه باشد، تجارب قبلی اسرائیل با چکمه‌های روی زمین در لبنان احتمالاً مانع از آن خواهد شد.
بنابراین، حملات پیجر و واکی تاکی در ۱۸ و ۱۹ سپتامبر، که با انهدام نیروی هوایی مصر توسط اسرائیل در ساعات اولیه جنگ اعراب و اسرائیل در سال ۱۹۶۷ مقایسه شده است، همانطور که گالانت در این باره گفت، مرحله جدیدی را باز کرد. کلمات زیادی حملات ارتباطی مؤثر و تماشایی بود. آنها به طور جدی بر توانایی حزب الله برای ضربه زدن به اسرائیل در کوتاه مدت و میان مدت با مجروح کردن بسیاری از نیروهای آن و از بین بردن توانایی ارتباطی آن تأثیر گذاشتند. در همین حال، اسرائیل رهبران ارشد این گروه را می کشد و مواضع موشکی آن را با مصونیت نسبی تخریب می کند. حملات حزب‌الله، اگرچه دامنه عملیات آن را گسترده‌تر کرد، اما آسیب چندانی به اسرائیل وارد نکرد، اما به آن اجازه داد تا ادعای تشدید تنش توسط حزب‌الله را داشته باشد و در نتیجه دامنه حملات مؤثرتر خود را گسترش دهد.
در سطح سیاسی، اکثر اسرائیلی‌ها مدت‌هاست که از حمله به حزب‌الله حمایت می‌کنند. در اواخر ماه اوت، «۶۷ درصد از پاسخ دهندگان یهودی فکر می کردند که اسرائیل باید واکنش خود به حزب الله را تشدید کند». اسرائیلی ها نسبت به ۶۰۰۰۰ تا ۸۰۰۰۰ شهروندی که از خانه های خود در نزدیکی مرز لبنان آواره شده اند بسیار آگاه هستند. بر خلاف آنهایی که در نزدیکی مرز غزه قرار دارند، بسیاری از آنها به پایگاه سیاسی نتانیاهو تعلق دارند. اما خشم از این وضعیت بسیار گسترده است. نتانیاهو، حداقل تا کنون، با موفقیت از تمرکز بر غزه به تمرکز بر حزب‌الله، علیرغم اینکه ظاهرا گروگان‌ها را به سرنوشتشان واگذار کرده است. قطعاً مهارت و مهارتی که در حملات اخیر به حزب‌الله نشان داده شد، کمک کرد، چیزی که همیشه مورد قدردانی مردم اسرائیل است. این حتی ممکن است تا حدودی به کاهش خشم و حیرت اسرائیلی‌ها از ناکامی‌های اطلاعاتی، نظامی و سیاسی کمک کند که منجر به شکست ۷ اکتبر شد.
از نظر تئوری، تشدید تنش می تواند به جنگی همه جانبه منجر شود و هر دو طرف زرادخانه های قابل توجه خود را به سوی یکدیگر پرتاب کنند. با این حال، به نظر می‌رسد ژنرال‌های اسرائیل، که عمدتاً از تمرکز جدید بر حزب‌الله حمایت می‌کنند، شرط می‌بندند که رهبران ایران و حزب‌الله در ازای حفظ افراد و تجهیزات خود و نجات لبنان از حمله اسرائیل، تحقیر و شکست کوتاه‌مدت را خواهند پذیرفت. ممکن است قدرت سیاسی خود را کاهش دهد. لبنان در تنگناهای اقتصادی و سیاسی وحشتناکی قرار دارد. اکثر لبنانی ها، علیرغم همدردی خود با غزه، با جنگی که کشور را ویران می کند، مخالفند.
در سطحی دیگر، هر دو طرف برای رسیدن به هدف بسیار مهم اما ناملموس ایجاد بازدارندگی می‌جنگند. اسرائیل به شدت می خواهد تصویر خود را به عنوان یک بازیگر باهوش، به ظاهر قادر مطلق و دانای کل که در جنگ ۱۹۶۷ به دست آورد و تا ۷ اکتبر حفظ کرد، حتی اگر تا حدودی از هم پاشیده بود، احیا کند. قدرت برتر در لبنان و اطمینان حاصل شود که همچنان یک عامل بازدارنده برای هرگونه تفکر اسرائیلی برای حمله به ایران است. دومی فقط یک بار می تواند مورد استفاده قرار گیرد، که بخش بزرگی از این است که چرا تهران به وضوح اعلام کرده است که خواهان جنگ گسترده تری در این زمان نیست.
به نظر می رسد تصور اسرائیل این است که حزب الله برخلاف حماس را می توان بدون نابودی رام کرد. اگر نتانیاهو بتواند حزب‌الله را خنثی کند تا اسرائیلی‌های آواره بتوانند به خانه‌های خود در شمال بازگردند، آنگاه ممکن است بخشی از درخشش – حداقل در میان نیمی از جمعیت – را که در ۷ اکتبر از دست داد، دوباره به دست آورد. این یک قمار است. هر روز ممکن است یک جنگ تمام عیار آغاز شود.
البته، حداقل می گویند، محاسبه ریسک است. حزب الله ممکن است از خط اسرائیل پیروی نکند، در این صورت حداقل نیمی از اسرائیل می توانند تاثیر موشک های خود را احساس کنند. این ممکن است در روزها و هفته های آینده آشکار شود.
اندیشکده: middle east institute
درباره نویسنده: پل شام، استاد مطالعات اسرائیل در دانشگاه مریلند، مدیر سابق موسسه گیلدن هورن برای مطالعات اسرائیل، و محقق غیرمقیم در MEI است.
