ائتلاف بزرگ‌ترین دشمنان آمریکا در حال تقویت است

نویسنده: هال برَندْز

بلومبرگ اُپینین

۸ نوامبر ۲۰۲۴

یکی از غافلگیری‌های ماه اکتبر اعزام نیروهای کره شمالی به جنگ روسیه علیه اوکراین بود. ماه‌های نوامبر، دسامبر و پس از آن نشان خواهند داد که نیروهای کیم جونگ اون تا چه اندازه می‌توانند به تجاوز ولادیمیر پوتین کمک کنند. با این حال، اهمیت بیشتر حرکت کره شمالی ممکن است در این باشد که چه چیزی را در مورد شکل‌گیری زرادخانه خودکامگان نشان می‌دهد.

اصطلاح “زرادخانه دموکراسی” توسط فرانکلین روزولت در طول جنگ جهانی دوم ابداع شد. مفهوم اصلی آن این بود که ایالات متحده، که هنوز وارد جنگ نشده بود، به کشور‌های دوست تسلیحات و نیرو می‌دهد. از فوریه ۲۰۲۲، رئیس‌جمهور جو بایدن این مفهوم را برای شرح حمایت آمریکا از اوکراین احیا کرده است. با این حال، پیشرفت‌های تاریخی و قابل‌توجه در همکاری‌های دفاعی عمیق‌تر، از سمت کشورهای خودکامه می‌آید.

این یکپارچگی بخشی از پدیده‌ای گسترده‌تر است که دولت آمریکا را به خود مشغول کرده است—پیوند تسلیحاتی بین کشورهایی که در حال تجاوز به نظم بین‌المللی هستند. یک “شراکت استراتژیک بدون محدودیت” چین و روسیه، دو غول اوراسیایی را متحد کرده است. ایران و روسیه چیزی را ساخته‌اند که مقامات آمریکایی آن را یک “همکاری دفاعی کامل” می‌نامند. مسکو و پیونگ‌یانگ پیمان اتحاد خود را امضا کرده‌اند که پیمان دفاعی دیرپای کره شمالی با چین را تکمیل می‌کند، هرچند این پیمان انگیزه‌های متناقضی داشته باشد. روسیه به یک مشتری دیرینه‌ی ایرانی، یعنی حوثی‌های یمن، در حمله به کشتی‌رانی بین‌المللی در دریای سرخ کمک می‌کند.

هرچه می‌خواهید اسمش را بگذارید—”محور خودکامگان”، “محور آشوب” یا حتی “محور شکست‌خوردگان”—اما واقعیت این است که آمریکا با شبکه‌ای پیچیده از روابط مانند ائتلافی در میان بزرگ‌ترین دشمنان خود مواجه است. در مرکز این روابط همکاری در ساخت و به کارگیری ابزارهای جنگی قرار دارد.

کره شمالی میلیون‌ها گلوله توپخانه‌ای به نیروهای پوتین ارائه کرده است، بیش از آنچه آمریکا و متحدانش به کیف داده‌اند. موشک‌ها و پهپادهای ساخت ایران به حملات علیه شهرهای اوکراین کمک می‌کنند. کارخانه‌های چینی، به گزارش‌ها، پهپاد برای ارتش‌های پوتین تولید کرده‌اند. روسیه نیز به نوبه خود با ارائه هواپیماها و سیستم‌های دفاع هوایی پیشرفته‌تر به شرکای خود موافقت کرده است—از جمله قابلیت‌های دیگر—به عنوان بخشی از تجارت تسلیحاتی فزاینده خودکامه که توازن نظامی را در چندین منطقه تغییر می‌دهد.

با این حال، تجدیدنظرطلبان تنها در تجارت تسلیحات تمام‌شده دخیل نیستند؛ یک یکپارچگی صنعتی عمیق‌تر در حال شکل‌گیری است. تهران کارخانه‌هایی ساخته است که پهپادهای ایرانی را در خاک روسیه تولید می‌کنند. چین تلاشی عظیم برای بازسازی پایه صنعتی دفاعی پوتین انجام داده است، با فروش ریزتراشه‌ها، ابزارهای ماشینی و دیگر قطعات به او. ممکن است که کارگران کره شمالی در حال حاضر در خطوط تولید روسیه مشغول به کار باشند.

نگران‌کننده‌تر این است که انتقال فناوری به سطوح جدیدی می‌رسد. گزارش‌ها حاکی از آن است که روسیه به کره شمالی در زمینه برنامه‌های موشکی، ماهواره‌ای و تسلیحات پیشرفته کمک می‌کند. مسکو و پکن در حال مشارکت در توسعه و هم‌تولیدی هستند که روز به روز بیشتر و مخفیانه‌تر می‌شود.

دولت‌های غربی در تلاشند تا بفهمند دقیقاً چه اتفاقی در این شراکت‌ها می‌افتد، که احتمالاً باعث می‌شود آن‌ها از پیشرفت‌های توانایی‌هایی که بدست می‌آیند، غافلگیر شوند. شاید موشک بین‌قاره‌ای بعدی کره شمالی، یا زیردریایی حمله‌ای بعدی چین، به لطف فناوری و دانشی که اکنون پوتین مبادله می‌کند، تهدیدآمیزتر باشد.

در نهایت، خودکامگان از یکدیگر در حال یادگیری هستند. حمله موشکی و پهپادی ایران به اسرائیل در آوریل شبیه به حملاتی بود که مسکو در اوکراین انجام داده بود. بخشی از ارزشی که کیم از اعزام سربازانش به جنگ اوکراین کسب می‌کند، تجربه‌ای است که ارتشش از آن به دست می‌آورد. و با توجه به اینکه پهپادها، موشک‌ها و سیستم‌های دفاع موشکی ممکن است نتیجه یک جنگ بین آمریکا و چین در اقیانوس آرام را شکل دهند، مطمئن باشید که پکن در حال مطالعه درس‌های جنگ اوکراین است.

اندکی دیدگاه لازم است: الگوهای همکاری دفاعی خودکامگان همچنان کمتر از آن چیزی است که آمریکا و نزدیک‌ترین متحدانش از آن بهره می‌برند. تا کنون، بهترین انتقام برای دخالت کره شمالی در اوکراین ممکن است اگر واشنگتن بتواند کره جنوبی را وادار کند، که مقادیر زیادی مهمات توپخانه ۱۵۵ میلی‌متری دارد، تا بیشتر از آن را به کیف بدهد.

اما یکپارچگی نظامی میان خودکامگان اوراسیایی کشورهای مخرب‌ترین جهان را بهتر مسلح و مطلع از واقعیت‌های جنگ مدرن می‌کند. با توجه به اینکه این یکپارچگی بارها و بارها سریع‌تر از آنچه تحلیل‌گران غربی پیش‌بینی کرده‌اند، پیشرفت کرده است، انتظار داشته باشید که این روابط به طرقی شگفت‌انگیز و بی‌ثبات کننده همچنان توسعه یابند.

ظهور این زرادخانه خودکامگان یکی از دلایلی است که باعث تشویق حملات ویرانگر اسرائیل به ایران در ماه گذشته شد. با نابود کردن سیستم‌های پیشرفته دفاع هوایی ساخت روسیه ایران، اسرائیل محدودیت‌های تجهیزات مسکو که می‌تواند به دوستانش ارائه کند را نشان داد. با وارد کردن خسارت شدید به تأسیسات تولید موشک ایران، اسرائیل احتمالاً به اوکراین نیز علاوه بر کمک به خود، کمک کرده است. با این حال، همین پدیده به ما یادآوری می‌کند که چقدر میزان اهمیت منازعه اوکراین بالاست—و چقدر مسیر آن منازعه مهیب است.

اگر پوتین بر کیف صلحی تحمیلی برقرار کند، این تنها فاجعه‌ای برای اوکراین نخواهد بود. این پیروزی‌ای برای گروه وسیع‌تر خودکامگان خواهد بود و گواهی بر این که همکاری آن‌ها در یک آزمایش قدرت در برابر غرب چه چیزی می‌تواند به دست آورد. خودکامگان در حال نزدیک شدن به یکدیگر هستند، به خصوص نظامی، در چیزی که به طور فزاینده‌ای مانند عصر پیش از جنگ به نظر می‌رسد. دموکراسی‌ها نیز باید چنین کنند.