▪️پدیده شدن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۲ معلول چند عامل و از همه مهم تر اجماع اصلاح طلبان در حمایت از او و مشارکت بالای طبقه متوسط در انتخابات بود.مناظره های تلویزیونی و طولانی بودن زمان کمپین انتخاباتی در کنار مهم بودن موضوع تحریم و سیاست خارجی برای رای دهنده هم مزیت بر علت شد. بعبارتی موضوع تحریم در آن مقطع یکی از دغدغه های اصلی رای دهندگان بود و روحانی در این مورد مزیت داشت و بنوعی بر این موضوع مالکیت داشت چون مذاکره کننده هسته ای بود. یعنی ادعایش در این موضوع معتبر تر از بقیه نامزدها بود.
▪️اما در حال حاضر عدم قطعیت درباره همه این عوامل بیشتر از سال ۹۲ است. هم اجماع تمام عیار اصلاح طلبان دور از ذهن است و هم جمعیت آنهایی که قطعا رای نمی دهند، بیشتر شده است. تشویق طبقه متوسط شهری قهر کرده از صندوق برای رای دادن هم کار آسانی نیست.
▪️از همه مهم تر اینکه حضور آقای لاریجانی هم معادلات را برای آقای صدر پیچیده تر خواهد کرد. لاریجانی مهارت های شخصی بهتری در مناظره های تلویزیونی دارد و با وجود بالا بودن رای منفی قطعی اش، رقیبی سرسخت برای نامزدهاست. او عارف ۹۲ نیست که به راحتی بتوان نادیده اش گرفت و متقاعدش کرد به نفع صدر انصراف دهد.صدر یک نامزد سفید تخریب نشده است که می تواند در کمپین خوش بدرخشد اما معلوم نیست که در فرصت کم دو هفته ای بتواند در این صحنه حساس و پر تنش خوش بدرخشد. زیرا سابقه نامزدی در انتخابات را هم ندارد.
